Yakın zamanda medyada yer alan iki ölüm insanlık açısından ibretlik idi!

İlkinde, kocasını yıllar önce kaybeden ve en yakını kocasının ilk eşinden üvey oğlu olan bir kadındır.

Evinde vefat etmiştir, başta üvey oğlu olmak üzere muhtelif yakınları ile iletişimi yoktur. Nice yıllar sonra aklına gelmiş olacak ki, üvey oğlu kendisini arar ama ulaşamaz.

Kadına ulaşılamayınca, polis nezaretinde yazlık evinin kapısı çilingir vasıtası ile açılır ve evine girildiğinde, on yıla yakın süre önce vefat ettiği, kendisinden geriye sadece bir kısmı toz haline dönüşmüş kemiklerinin kaldığı görülür.

İkinci olay, yalnız yaşayan ve kendisinden iki gündür haber alınamayan erkek vatandaşımızın evinin kapısı yine polis nezaretinde çilingir vasıtasıyla açılır ve sağlık ekiplerinin kontrolünde kalp krizi sonucu hayatını kaybettiği anlaşılır. Yalnız yaşayan ve çocukları olmayan rahmetlinin geride kalan kırk milyonluk servetini hayır kurumlarına bağışladığı ve bu bağışla öğrenci okutulacağı öğrenilir.

Doğumundan bir süre sonra öleceğinin bilincinde olsa da insan, her ölümün ayrı bir hikâyesi vardır.

Yoklukları ancak öldükten sonra fark edilen bu iki insanın da yaşamdan beklentileri, umutları, hayalleri vardı ve elbette her insanın da olacaktır.

Fakat normal olmayan şu ki; ihtiraslarımızı gerçekleştirirken kul hakkı yemiş olmamız, inancımızın günah saydıklarını umursamıyor olmamız ve kendimizi Yaradan’ın yerine koymamızdır.

Neredeyse her gün medyaya yansıyan; kul hakkı yiyen yöneticilerin, zinanın başta filimler olmak üzere günlük yaşamda meşrulaştığı, haramın........

© Tigris Haber