“Sebebi ziyaretimiz belli, sizinle akraba olmaya geldik” giriş cümlesinden sonra, kız babasının yeni bir yaşamı başlatacak, ya da daha başlamadan bitirecek o hayati sorusu gelir.

“Oğlumuz ne iş yapar?”

Eğer kız babasını tatmin edecek bir cevap alınırsa; Allah’ın emri, Peygamberin kavli ile oğlana kız istenir, Fatihalar okunur, tatlılar yenir, şerbetler içilir ve iki aile tarafından yeni bir yuva ve akrabalığın ilk temelleri atılır. Ama eğer kız babasını tatmin edecek bir cevap verilmez ise oğlan tarafı, kız babasından“biz biraz düşünelim” kısmi red cevabını alır, aldıkları tatlı ve çiçekleri kız evinde bırakıp, geldikleri gibi, kösüm kösüm evlerine geri dönerler.

Bir yuva kurmak için, bu kadar önemli olan İŞ için kısa bir tarif gerekirse; bireylerin kişisel yetenekleri ve kişisel yeterlilikleri sayesinde, hayatta kalma ve hayatında bir değer kazanma faaliyeti diyebiliriz. İşimizi uygularken kullandığımız ve eğitimini alarak edindiğimiz becerilerin toplamına da meslek diyebiliriz.

İşi olanın mesleği vardır ama her mesleği olanın işi olmayabilir ki özelikle toplumumuzda diplomalı ve iş sahibi olmayan çok sayıda meslek sahibi vardır. Meslek sahibi ve fakat işsizlerin toplumda görünür olanlarına; öğretmenler, mühendisler, sosyologlar, felsefeciler vb. daha birçok diplomalı meslek gurubunu örneklemek mümkündür. Bundan dolayıdır ki kız babalarının, seksenli yıllara kadar, oğlan tarafına sorusu “Oğlumuzun mesleği nedir” iken, günümüzde “oğlumuz ne iş yapar” sorusuna evirilmiştir.

Uygarlığın gelişimine bağlı olarak yeni işlerin doğduğunu, mevcut işlerin çeşitlendiğini ve gelişen teknoloji gereği, mesleklerin daha karmaşık hale geldiğini görüyoruz.

Bu değişim; meslek alanlarında öğrenilmesi gereken bilgi hacmini artırırken, diğer yandan uygulama standartlarını yükseltmiş, istihdam edilen insan sayısı ve çeşitliliğini de arttırmıştır. Tıptaki dâhiliye bilim dalının, günümüzde gastroentroloji, hematoloji, nefroloji vb. alt dallarının olması buna........

© Tigris Haber