Müslüm Üzülmez

“Duyulmaz sesi şarabın içmek için doldurduğunda bardağa
Gizli bir ses ulaşır gönülle her dem, ondandır bulanık olduğu.” -Mela Ahmedê Cizîrî

Köşe yazarları genellikle görüş ve düşüncelerini ve bazen de önerilerini kendilerine ayrılan köşelerinde dile getirirler, ama duygularından çok az söz ederler. Nedenini bilmiyorum, ama bence yazmak lazım.

Bu niyetle bu yazımda anlık duygulanmalarım sonrasında şiirin bende oluşturduğu güzelimsi etkiyi, biraz anlatmaya çalışacağım.

Hani bazı zamanlar olur ya, insan ruhunun derinliklerinde fırtınalar eser, anılar depreşir sızlar sol yanı. İşte, şu anki, yani bu yazıyı yazarken, mevcut durumum tam da böyle. Ben, böylesi zamanlarımda bazıları yüreğimi kanatsa da genellikle şiire sığınırım. Ve şiir, sığınağım olur.

Şiiri oldum olası hep sevmişimdir, bazen arada bir yazarım da. Yazdıklarımı bir tarafa bırakalım şimdi, daha çok ustaların yazdıklarını severim. Hele bir de işin erbabı yoldaşım Hüsnü Güzel (1944-2014) gibi güzel okuyucular şiirlerin hakkını vererek okudukları zaman ruhumu tutsak eden kafesin kapısı aralanır, duygu ve düşüncelerim kanatlanarak mavi gökyüzünde göçmen kuşlara yoldaşlık eder: Çünkü “ben hep yollar düşledim/ derin yollarda yürürken”.

Hilmi Yavuz, Hüzün Ki En Çok Yakışandır Bize adlı eserinde, bir yerde şiir hakkında........

© Tigris Haber