Geceyi Pınarbaşı ilçesinde geçirdikten sonra rotamı Kastamonu'nun sakin ilçelerinden biri olan Azdavay'a çevirdim.
Boğucu olmayan kapalı bir gündü. Pınarbaşı ilçe sınırlarına çıkar çıkmaz o bildiğim Anadolu yolları bana eşlik etmeye başladı. Şairin; “Yollar ki Allah'a çıkar bendedir” mısraı geldi aklıma.
Ben hem gidiyor hem de Azdavay'ı hayal ediyordum. “Hiç gitmediğiniz yer nasıl hayal edilir?” diyenler çıkabilir. İlk defa gidiyordum ama hakkında ne kadar yazı okuduğumu ben bile bilmiyorum. Amatörce yapılmış belgeselleri de ilave edersek hatırı sayılır malumatım vardı Azdavay'a dair. Sadece yerinde görmek kalmıştı.
İlçeye ne kadar kalmıştım bilmiyorum ama önüme bir köprü çıktı. Durdum. Köprünün yakınlarında bulunan bahçelerde yabani fındık ağaçları vardı. Bir Ordulu olarak başka bir yerde fındık görmek beni hayrete düşürdü.
Az zaman sonra Azdavay ilçesine girmiştim. Şöyle derin bir nefes aldım. Oksijeni ciğerlerimde hissettim. Birkaç dakika sonra Azdavay Belediyesi önünden geçerken birkaç kişinin ayaküstü sohbet ettiğini gördüm. Ancak sağ tarafımda bulunan “Âşıklar Köprüsü” beni bekliyor gibiydi.
Doğrudan köprüye yürüdüm. İki tarafından da taşıt girmesine mani olmak için minik bir barikat........

© Terme Bilgi Gazetesi