Kız güzel olmasına güzel fakat latif de değil, şirin de. Bilakis yaşamın sırrına erişmişçesine kibirli. Avurtları çöktürülmüş lakin dolguyla şişirilmiş yanaklarından sebep gözleri balık gözü kadar kalmış. Yaşı taş çatlasın 35-40. Patlak kırmızı bir rujdan gözünüzü alamıyorsunuz. Ama bunun da bir sebebi varmış. Çok önemli şeyler dinleyeceğimiz için dikkati dudak hareketlerine çekiyorlarmış. Peki. İyi oldu öğrendiğimiz. Kişisel geliş-me için şart.

Konuşmacı teoride ‘zehir’ gibi, ‘pratik’ dersen sallanmakta. Kızımızın tek derdi “kendi versiyonunun en iyisi olma” lafları. Vıcık vıcık aşk edebiyatı, ilişki okuryazarlığı derken hooop sağlıklı beslenme derken hooop yeni çıkacak kitaptan pozlar. Çayır çimen samanlık… Her konuda uzmanlık. Ama hocam öyle demeyin, gençlik bunları okuyor. Sadece gençlik okusa keşke diye içimden geçiriyorum. Benim afacan oğlanlar geliyor aklıma. ‘Boş yapmaaa… Kolpaaaa’… Şimdi nanik mi yapsam diyorum, iki elimin işaret parmağıyla ağzımı ikiye ayırıp dilimi çıkarıp ‘bebebebe’ diye garip sesler mi çıkartsam acaba diye kendimce eğleniyorum. İlkokulda sıkılınca böyle yapıyordum.

“Şimdiii lütfen hissedin. Lütfen kuruyemişi kulağınıza sokup burnunuzdan çıkartıp ensenizde yuvarlayıp sonra tekrar burun deliklerinize sokup, iyiiiice hissedin…” Hissedinn, hissedin… Hissederek silkelenin! Değişik bir psikoloji, diye düşünüyorum. Bir felsefe, diyorum. Bir felsefe: İdiot- idiot-........

© Tele1