İsmail ZORBA

([email protected])

KIRKLANDIM VE YAZMAYA BAŞLADIM

Uzun zamandır elime kalemi alıp içimden geldiğince yazı yazamıyordum. Bir yerlerde tıkandığımı hissediyordum. Bir sözcük ardı sıra cümleler derken yazının kıvam almasını sağlayacağım yerde nefesim tıkanıp kalıyordu. İçimde bir şeyler donup kalmıştı. Bu tıkanıklığı gidermek için de elimden bir şey gelmiyordu.

Yaptığım yeni okumalar, yeni gözlemler, yeni arayışlar içimde bir yenilenme yaratmıyordu. Ta ki “Kırklandım”la yeniden göz göze gelene kadar..

İlk sayfalarda okuduğum cümleler beni sarıp sarmalıyordu. Zihnim uzun zamandır aradığım sükûneti bulmuştu. Daha ilk cümlede ferahladığımı hissettim. Aradığımı bulmuştum, eski bir dostumun sinesine sığınmış gibiydim: “Dünya yaşanmayı bekliyor, doyasıya yaşanmayı, yaşayarak yazmayı, öldükten sonra da yazılanlarla, kâğıda kayıt düşülenlerle, sözün tanıklığında yaşanmayı…”

Eylül’le başlayan denenmiş denemeler sayfaları çevirdikçe bir günlük, bir hatıra, bir deneme, bir sohbet havasında ilerliyordu. Ama benim uzun süredir okuduğum bu tür eserlerde yakalayamadığım bir samimiyet, bir tutarlılık yakalamıştım “Kırklandım”da.

Eser denenmiş denemelerin ötesinde şiir, hikâye, anı, deneme arası geliş gidişlerle hem içeriği hem de üslubuyla o kadar bütünlük sağlamıştı ki sözcükler kayıp gidiyordu belleğime. Hem elimden bırakamıyor hem de her okuduğum bölümü döne döne okumadan edemiyordum.

Kırklandım’da yazarın entelektüel, akademik, kültürel birikimlerinin zenginliğinin izdüşümlerini hayranlıkla takip etmekle beraber asıl dikkatimi çeken ele aldığı her konuyu bir tema hassasiyeti içinde bir denemeci bağlamları içerisine almadan her denemenin bir yaşanmışlık süzgecinden geçirilerek bize aktarıldığını görüyoruz. Bu denemecilik adına daha çok Batılı kaynaklarda rastlayabileceğimiz yazar ve eser tutarlılığının bir göstergesi........

© tarihistan.org