8 Eylül 1922 Manisa Kurtuluş Kahramanlarından Bir Gazimiz
AKSARAYLI ABDURRAHMAN OĞLU NAZİF

Erkan AKBALIK




Manisa’nın işgal yıllarını ve kurtuluş sürecini her zaman -fethinden günümüze 700 yıllık zaman diliminde yaşanan- en önemli olayların ilk sırasına yerleştiririm. Kıyaslama yaparken, tarafgir olmamaya, duygusal davranmamaya her zaman özen gösterdim lakin yine de mezkûr konunun önüne geçebilecek bir olay bulamadım. Yedi yüz yıllık tarihinde bu şehirde ne yaşanmış ise sahip olduğumuz bu topraklar üzerinde cereyan etmiştir. Acı, tatlı yaşanan olaylar bir şekilde atlatılır. Eğer toprağımız, vatanımız elden çıkmış ise diğer hiçbir olayın önemi kalmaz. 1919-1922 Arası işte tam da böyle bir dönemdi. İşgal ve esaret altındaki insanımız için özgürlüğün ve bağımsız bir vatanın karşısında hiçbir olayın, kavramın pahası yoktu.
Manisa okullarında 1920’lerden itibaren işgalcilerin dili zorunlu ders haline getirilmişti. Bu dersten geçemeyenler hiçbir dersten geçemiyordu. Bu uygulama kurtuluşa kadar devam etti. Milli Mücadele verilmeseydi, Kurtuluş Savaşı yapılmasaydı, bir süre sonra ana dilini unutmuş, özünden kopmuş, asimile olma yoluna girmiş, millet vasfını kaybetmiş bir topluluk haline gelinmesi kaçınılmazdı. Yakın tarihte birçok örneğini görmek mümkündür.
Milletimiz esareti ve boyunduruk altında yaşamayı kabul etmemiştir. Atatürk’ün başlattığı kurtuluş mücadelesine sahip çıkan, destek veren kadın ve erkeğimiz 9 Eylül günü İzmir’deki zafere kadar elindeki bütün imkânlarla mücadele etmiştir. Verebilecekleri en değerli varlıkları olan canlarını dahi bu uğurda hiç çekinmeden vermiştir.
Manisa 8 Eylül 1922’de kurtarılmıştır. Faturası çok ağır olmuştur. Koca şehir neredeyse yok olacak şekilde yakılmış, nice insanımız katledilmiştir. Türk Ordusu Manisa’ya girmeden önce öncü kuvvet olarak bir süvari birliği şehre doğu tarafından yaklaşır. Bugünkü Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesi’ne yaklaşıldığı sırada pusu kuran düşman askerlerinin atışı ile üç askerimiz şehadet makamına yükselirler. Naaşları, en son şehit olan askerimiz Aksaraylı Zülfikar oğlu Mehmet Onbaşının şehit düştüğü yere defnedilir.
İsimleri altın harflerle yazılası Aksaraylı Zülfikar oğlu Mehmet Onbaşı, Beypazarlı Hasan Onbaşı ve Bursa Yenişehirli Er İsmail nice zorlu mesafeleri birlikte aşmışlardı. Yine birlikte bu topraklarda, Manisa’nın öz be öz evladı olarak istirahat etmektedirler. Konunun diğer ayrıntılarına, önceki tarihlerde yine bu köşede kaleme aldığım yazılardan bakılabilir.i ii iii iv v
Daha önceden, bir seri güzel uğraşlardan sonra Aksaraylı Zülfikar oğlu Mehmet Onbaşının ve Beypazarlı Hasan Onbaşının torunlarına ulaşmış ve görüşmüştük. Cumartesi sabahı (22.02.2025) telefonuma bilinmeyen bir numaradan gelen selam mesajı M. Hasan Bakar kardeşim ile tanışmama vesile oldu. Kimdir kendisi? Şehit Mehmet Onbaşının köyü olan Göstük Köyünün 10 km yakınında bulunan Aksaray Güzelyurt’a bağlı Yaprakhisar Köyünden Milli Mücadeleye gönüllü katılan, Manisa’nın kurtuluşu için şehre ilk giren öncü süvari birliğinde bulunan, Mehmet Onbaşı ve diğer iki arkadaşının şehadet mertebesine yükselirken en yakınlarında olan Abdurrahman oğlu Nazif’in torunu Sosyal Bilgiler öğretmeni M. Hasan Bakar’dır.
Ankara’dan bir vesile ile Salihli’ye gelen, Nazif dedelerinin bir emaneti gibi gördükleri arkadaşı Mehmet Onbaşı’yı ziyaret etmek isteyen Hasan Bey kabrin hangi ilçede olduğu bilgisine sahip değildir. Sorar, araştırır kendisini CBÜ’nden kıymetli hocamız Prof. Dr. Nurettin Gülmez’e yönlendirirler. Telefon ile görüşür. Onun işareti ile de bize ulaşır. Buluşmamız böyle oldu. Kendisini tanımaktan çok mutlu olduk. Bizim için bu konu çok önemli çünkü ilk defa Manisa’ya giren öncü süvarilerden şehitler harici birisi hakkında bilgi........

© tarihistan.org