Diğer

31 Ağustos 2024

İnsanın mesleki yaşamında dönüm noktaları vardır; okuduğu okul (Hacettepe Tıp), etkilendiği hocaları (Prof. Dr. Emin Kansu, Prof. Dr. Gönenç Ciliv, Prof. Dr. Nusret Fişek, Prof. Dr. Ergül Tunçbilek, Prof. Dr. Ümit Saatçi ve Prof. Dr. Ufuk Beyazova), hekimliğinin ilk yılları ve arkadaşları (Adıyaman'da Ağızdan Sıvı Tedavisi Eğitim Kampanyası ve Dr. Ali Süha Çalıkoğlu), ihtisas yaptığı hastane (Dr. Sami Ulus Çocuk Hastanesi'nin yoksulluk ve umut dolu servisleri) bunlar arasında önde gelenleridir. Benim için ise, bunlar kadar 1996 yılında Kuzey Kıbrıs Lapta'da yapılan "Diyabetle Güzel Yaşam Yaz Kampı"na katılmam başka bir dönüm noktası oldu. O kampta geçirdiğim 5 günden sonra yaşamım giderek diyabetli çocuklar için çalışmayı en öne koyduğum bir seyir izledi ve şimdi sanırım onlara kendimi "adamam" beni tanımlayan bir özellik haline geldi. Daha sonra, 1997-2019 yılları arasında bu kampı İznik'te, önce Türkiye Diyabet Vakfı çatısı altında, sonra Arkadaşım Diyabet İznik Kampı ismi ile sürdürdük ve Covid-19 pandemisi sonrası çeşitli nedenlerle devam edemedik. İznik Gölü kenarında 23 yılda biriken duygulara, düşüncelere, esinlere, deneyimlere gönülden bağlıyız ve bunları "Diyabetten Güzellik Yaratmak" isimli kitapta bir araya getirmiştik.

İznik'te biriken bu deneyimlerin etkisi ve diyabetli çocuk ailelerinden aldığımız geri bildirimler sonucunda, bu kez Koç Üniversitesi'nde oluşturduğumuz yeni ekip (Koç Çocuk Diyabet Ekibi) ile 2018'den itibaren Uludağ'da Arkadaşım Diyabet Aile Kampı yapmaya karar verdik. Bu kamp için 30 yılı aşkın süredir çocuklar için eğitim kampları düzenleyen Geleceğin Yıldızları ekibi ile işbirliği yaptık ve iki yıl pandemi nedeniyle verdiğimiz ara dışında şimdiye kadar, büyük bir çoşku ile 7 kamp yapmayı başardık.

Arkadaşım Diyabet Aile Kampı, hep birlikte büyüttüğümüz bir çocuk gibidir ve Tip 1 diyabetin çocukları, kardeşleri, anne ve babaları, büyük anne ve büyük babaları, diyabet ekiplerini, gönüllüleri, öğrencileri, deneyimli tip 1 diyabetlileri içine alan dünyasını tam olarak yansıtmaktadır. Yalnız olmadığını hissetmek ve çocukların/ailelerin kabullenme sürecini kolaylaştırmak, karbonhidrat sayımı ve beslenme planlanması konusunda ilerlemek, yenilikleri öğrenmek, başkaları ile tanışmak, bizlerle konuşmak gibi beklentilerin neredeyse tümünü karşılayabildiğimiz için mutluyuz. Ayrıca kamp kendimizle, çocuklarımıza ve birbirimize davranışlarımızla yüzleşme, kendimizi gözden geçirme, düzeltme, esinlenme, yenilenme, düşünme, hissetme yeri. Bunun anahtarı da "dürüst iletişim". Diyabetli çocuklar ve aileleri için çalıştığımız, onların içinde ve dostu olduğumuz için mutluyuz.

Bu yıl iki dönem olarak ve Marmara Çocuk Diyabet ekibinin katılımı ile yaptığımız Arkadaşım Diyabet Aile Kampı'nı çoşku, kapsamlı eğitim, eğlence, spor dolu, ailelerin kendi ifadesi ile 'katılanlara şifa gibi gelen' 6 günün sonunda tamamladık. Kampa 154 tip 1 diyabetli çocuk dahil, aile üyeleri ile toplam 478 kişi katıldı ve 30 ailenin ücretsiz katılımını sağladığımız için ayrıca mutluyuz. Bunun için Prof. Dr. Suphi Vehid ve Fadime Alparslan şahsında Lions Türkiye 118 Konfederasyonu'na ve Dr. Hande Arpad'ın şahsında Direct Relief yardım kuruluşuna çok teşekkür ediyoruz. Bizler 22 kişilik kamp ekibi ve Geleceğin Yıldızları koçları olarak içimize tam olarak sinen, her şeyin çok güzel olduğu, neredeyse eksiksiz bir kamp yapmanın mutluluğu ile doluyuz. Kamp tip 1 diyabetli çocuklar ve aileleri kadar çocuk diyabet ekipleri için de bir eğitim ortamı sağlıyor ve her yıl Koç ekibi ve öğrencileri dışında farklı merkezlerden (bu yıl Şanlıurfa'dan Dr. Eliz Eviz ve diyetisyen Merve Çelik, Marmara Üniversitesi Çocuk Diyabet Ekibinin tümü, Gazi üniversitesinden Dr. Aylin Kılınç, Bursa'dan Dr. Özgecan Demirbaş, Dr. Behçet Uz Çocuk Hastanesi'nden Dr. Elif Gökçe Basa, Cerrahpaşa'dan hemşire Kader Saran, Ankara Üniversitesi Beslenme ve Diyetetik Bölümünden Dyt.İlayda Akkaya) çocuk diyabet ekibi üyelerinin katılımını sağlıyoruz. Bunları yazarken Arkadaşım Diyabet Aile Kampı'nın yaptığımız en iyi işlerden birisi olduğu düşüncesi ve kıvancı ile doluyum. Bütün arkadaşlarıma çok teşekkür ediyorum.

Bizler iki gün süren Arkadaşım Diyabet Aile Kamplarını "Diyabet Festivali" gibi görüyoruz ve hem yoğun eğitim programı ve hem de eşsiz ortamı ile katılan herkese iyi geldiğini her defasında hissediyoruz. İki yıl önce katılan Özlem Bodur, kampı "Hocam, kampın çok güçlü bir ruhu var. Akıl ve kalbin buluştuğu nadir anlardan oluşuyor. Tüm ekibinizin katkısı çok büyük, su gibi aksın ve şifa olsun" sözleri ile anlatmıştı. Hepimiz kamp biterken ve birlikte yaşadığımız o büyük çoşkuyu geride bırakırken hüzünle dolarız ve evlerimize geldiğimizde de o sevgi ve iyilik bulutunun içinden çıkamayız. Bu duyguları kampa birlikte liderlik ettiğimiz Prof. Dr. Gül Yeşiltepe Mutlu "Ne desek ne söylesek yine de zor anlatabilmek… Arkadaşım Diyabet Aile Kampı başarıyla geçti deyip bırakamayacağımız kadar güzel, duygu dolu, "düş" gibi idi demek belki biraz daha iyi açıklayabilir. Her anı bilgi ve deneyim ile dolu ama bir o kadar da eğlenceli, diyabetli çocukların yalnız olmadığını gördüğü, yıllardır diyabetleri ile sağlıklı başarılı bir ömür geçiren yetişkin tip 1 diyabetlileri dinlediği ve umutların tazelendiği, dolu dolu geçen bir 6 günü geride bıraktık ve evlerimize döndük, bulutlardan yere indik, yapacak çok şey var dedik" sözleri ile anlatıyor.

Bütün bunların dışında kamp, "Diyabet olmak eğlenceli olmayabilir ancak diyabetiniz olsa bile eğlenebilmelisiniz" diyen Dr. Ragnar Hanas'ın sözlerinin tam olarak gerçekleştiği bir yerdir.

Bir çocuk diyabet olunca, bundan herkes etkilenir ve aslında diyabetli çocuk kadar, diyabetli bir aileden söz etmek daha doğrudur. Ailelerin ve onlar kadar olmasa da çocukların yaşadığı en önemli sorun apansız ortaya çıkan, kendilerinin ve toplumun pek bilmediği tip 1 diyabeti kabullenmek ve yollarına devam etmekle illgilidir. Bazı ailelerin üstüne bir kara bulut çöker ve........

© T24