Diğer

31 Ocak 2025

İstanbul Üniversitesi Tıp Fakültesi’nden mezun olduktan sonra ihtisasımı New York’ta Columbia Üniversitesi’nin Tıp Fakültesi’nde bütünlemiştim. Ardından Houston’a gitmiştim. Orada, jinekolojik Onkoloji dalında çalışırken hocam sormuştu:

-Bitirince ne yapacaksın?

-Türkiye’ye döneceğim.

-Burada kalırsan Türkiye’dekinin kat kat daha fazla gelirinin olacağını, daha iyi bir hayat yaşayacağını bilmiyor musun?

Hocama verdiğim cevabı eksiksiz hatırlamıyorum ama aslında neden döndüğümü, benimle aynı yollardan geçmemiş, aynı geçmişi paylaşmamış bir kimseye anlatabilmemin imkânsız olduğunu biliyordum.

* * *

1960 yılında İstanbul Üniversitesi’nde öğrenciyken ve ağırlaşan bir diktacı rejimin baskısını uzun süredir hissederken yaşadıklarımla ilgisi vardı dönmeyi tercih etmemin.

Uzun süredir yoğunlaşan, bunaltan baskıcı bir rejimin sonunun görülmediği, birçok sınıf arkadaşımın ve benim, karamsarlığın içinde ne tarafa doğru yüzeceğimizi kestiremediğimiz günlerden biriydi. İstanbul'da, Beyoğlu Caddesi'nde yürüyordum.

Birden uzaklardan, Babaannemden dinlemiş olduğum Plevne marşını andıran bir şarkının söylendiğini duymuş, geriye dönüp bakmıştım: Bir kalabalık kaldırımlardan taşmış, caddeyi kaplamış, Tünelden Galatasaray’a doğru, eski dinlerin törenlerinde yürüyenleri çağrıştıran ağır bir tempoyla yürümekteydiler; büyük babamın Harp Okulu’nda öğrenciyken katıldığı, Plevne Savaşı’nın........

© T24