Diğer

02 Kasım 2025

Hayat giderek zorlaşıyor.

Bu zorluğun bazı nedenlerine girmeyeceğim çünkü şu anda siyaset dışı bir “pazar yazısı” yazdığım hissini taşıyorum.

Sorunun önemli bir bölümü, insanların bozulması, yozlaşması, çürümesi…

Sadece sokakta yanımızdan geçen tanımadığımız kişilerin cehaletinden bahsetmiyorum; onlara epeyce alıştık sayılır, “ya sabır” deyip yolumuza devam edebiliyoruz çoğu kez.

Beni en çok rahatsız eden, şu ya da bu şekilde ilişki içine girmek zorunda olduğum insanlar.

Bunlar arasında bakkal, manav, taksi şoförü gibi kısa süreli iletişimlerin kahramanları da bulunuyor.

* * *

Ama bir de iş arkadaşları, akrabalar, hatta şu ya da bu düzeyde dost saydığım insanlar var ki...

Son yıllarda en çok bunlar yoruyor ve üzüyor beni.

Bazılarının nasıl bir hızla özensiz ve saygısız tavırlara kapıldıklarını ve üstelik bir de hatalarını doğal görme çabalarını (“N’olmuş ki, herkes böyle…”) içim burkularak izliyorum.

Sonuçta yanımızdaki insanlar ve onlarla iletişimimiz azalıyor. Kimisi kendi gidiyor, kimisinden sen gidiyorsun…

Artık telefonum çok az çalıyor. Ve bu benim için büyük mutluluk!

Ama yazılı iletişim hatları aktif. Aktif ve açıkçası, daha demokratik. WhatsApp mesajına hemen de cevap verebilirsin, uygun olduğun sonraki bir zaman diliminde de.

* * *

Yazmayı ve yazışmayı çocukluğumdan beri severim.

Hâlâ bir yerlerde sakladığım çok sayıda mektup vardır (mail değil “eski mektup”, hani şu zarfında pul........

© T24