Diğer

13 Haziran 2025

Celine Song bizi kandırmış. Haftalardır “romantik komedinin dönüşü” ve “eğlenceli bir aşk üçgeni” zannettirildiğimiz Materialists, meğer kapitalist toplumun romantik ilişkileri nasıl ticarileştirdiğine dair bir dram-denemeymiş. Bir elimde mısır bir elimde kola, saf saf Pedro Pascal’ın smokinli sahnelerini bekliyordum. Bir de baktım flört ve ilişkilerin piyasa mantığına göre değer kazanan metalara dönüştüğüne; partner seçiminin statü, ekonomik güç, fiziksel görünüm gibi satılabilir -yani “materyal” özellikler etrafında şekillendiğine dair bir ders dinliyorum. Üstelik Pedro Pascal da yeterince metalaştırılmamış. Yazıklar olsun.

Celine Song’u ilk filmi Past Lives’dan tanıyoruz. 96. Akademi Ödülleri’nde En iyi Film ve En İyi Senaryo’ya aday olan film, Song’un kendi hayat hikayesinden ilham alan, kocası ve çocukluk aşkı arasındaki hafif felsefi bir aşk üçgenini anlatan bir hikayeydi. Bu filmden kısa bir süre sonra Song’un kocası Justin Kuritzkes’in yazdığı Challengers çıktı piyasaya. Hatırlarsınız, Zendaya, Josh O’Connor ve Mike Faist’in fırtınalı bir aşk üçgeninde olan tenisçileri oynadıkları film. Karı koca arka arkaya iki tane aşk üçgenli film yapınca, ikili üstündeki merak da bu yöne kaydı doğal olarak.

Song’un yazıp-yönettiği ikinci filmi Materialists de akıllı bir PR hamlesiyle bu merağa yaslıyor kendini. Film, New York’ta yaşayan ve bir çöpçatanlık şirketinde çalışan Lucy (Dakota Johnson), onun garsonluk yapan ve aktör olmaya çalışan eski erkek arkadaşı John (Chris Evans) ve çöpçatanlık sektöründe “unicorn” denen, yani eşi benzeri bulunmayan, hem zengin hem yakışıklı, hem de iyi kalpli yeni erkek arkadaşı Harry (Pedro Pascal) arasındaki aşk üçgenini anlatıyor. Filmin fragmanları da bu üçgen hissini pekiştiriyor ve el........

© T24