Diğer

04 Eylül 2024

Mehmet Güleryüz'ün aramızdan aniden ayrılması bir şok etkisi yarattı. Belki biliniyordu hastaydı; ama pek de bilinmiyordu sanki! Birdenbire! Aniden! Nasıl? Hızlı bir insandı, meraklıydı. Hızlı bir şekilde gitti! Gençliğinden beri sansasyon yaratan bir çekiciliği vardı. Hızlı bir çekicilik. Akademi yıllarını anlatırdı Paris havaalanında çok kez karşılaştığımızda. Komet için derdi ki "Çok iyi bir ressamdır". Ömer Uluç ile de böyle bir ilişkisi vardı: Hayranlık ve rekabet arasındaydı. Bugün Türkiye'deki bir nesil ressamın hocası oldu. 1990'larda beraber resim jürilerinde bulunduk. Konuştuk resmi ve ressamları, Akademi'yi, Paris günlerini, onun ve Komet'in. Komet'i çok sevdiğini söyledi bana son zamanlarda. Komet daha yaşıyordu o sıralarda. Bunu belki ona göstermiyordu; ama kendisi bunu düşünüyordu. Altan Gürman ile Paris günlerini anmıştı.

Ciddiydi ama gözleri güzelce gülüyordu her zaman. Gözlerinden bir akıllı bakış atardı. Cesurdu. Kavgacıydı. İsyankârdı. Tartışmayı severdi. Konuşmayı da. Mitolojik bir kahraman olarak yaşadı. Ata bindi. 1989'da deve üstünde desen yaparak Seretonin sergisine girdi. Hareket sevmekteydi. Paris'te Sen Nehri'ne yaktıklarını atarak bir happening gerçekleştirdi. Daha Akademi'deyken, Paris öncesinde performanslar yapmıştı. Caz eşliğinde, Beyoğlu'nda, sokaklarda resim performansları da vardı hayatında. Söylemiş olduğuna göre, "Amerikalı bir doktor satın almıştı" bunları. Papier Maché'ler de yaptı. Avant-garde idi. Ama, sonra resmi savundu. Hem de çerçevesini değil, sadece tuvalin içini arzuladı. 1990'ların başındaki sanat tartışmalarında, "Enstalasyon mu yoksa resim devam mı ediyor?" içinde resimden tarafa ağırlığını koydu.

Efsanevi fotoğraflardan birinde Gezi Parkı sırasında göstericiler arasındaydı. Üzerinde DİSK sendikasının kırmızı bir yeleği kendisi yerdeydi. Bir direğe yaslanmıştı. Plastik bir kurşun yemişti. Canı acıyordu. Efsanevi kişilik olarak Mehmet, bu fotoğrafta........

© T24