Osmanlı edebiyatında "Sanat sanat için mi, yoksa halk için mi?" tartışması, Tanzimat döneminin (1839-1876) ve sonrasının önemli bir düşünce ayrımını temsil eder. Tartışmanın nedeni edebiyatın amacının ne olduğu ve kime hitap etmesi gerektiğiyle ilgilidir.

Sanat sanat içindir görüşüne göre, sanatın ve edebiyatın eğitici ya da toplumsal bir işlevi olması gerekmez; önemli olan, sanat eserinin estetik değeridir ve yazarının entelektüel birikiminin göstergesi olmasıdır.

Sanatın ve edebiyatın toplumsal bir görevi olduğu; halkı eğitmek, bilgilendirmek veya sosyal sorunlara dikkat çekmek gibi bir işlevi olması gerekliliği göz ardı edilir.

***

Günümüze gelirsek; okuma-yazma alışkanlıkları ve eğitim düzeyi açısından ne yazık ki dünya ortalamasının çok gerisinde kalmış bir eğitim sistemimiz var. Kitap okuma oranları oldukça düşük, gazete okuma oranı her geçen gün düşmekte.

Bu yetersizlik, halkın büyük bir kesimini ifade güçlüğü çeken, okuduğunu ya da duyduğunu anlamakta zorlanan, olaylara eleştirisel bakamayan, doğru-sebep sonuç ilişkisi kuramayan kişiler haline getiriyor.

Bu tabloya rağmen, halkın anlamayacağı yabancı kökenli kelime ve kavramlar........

© Sözcü