2 Nisan 1982 sabahıydı.

Cuntayla yönetilen Arjantin’de halk, ekmeksizlikle, işsizlikle, yoklukla boğuşuyordu. Generaller çareyi içeride değil, haritada aradı. Gözlerini Güney Atlantik’e çevirdiler.

Yani dünyanın ucuna, rüzgârın ve penguenlerin uğradığı, insandan çok martının yaşadığı birkaç kayalığa... Falkland Adaları.

Kağıt üzerinde İngiltere’ye aitti, ama Arjantin’in de tarihsel iddiaları vardı.

“Burası bizim” dediler.

Çıkarma yaptılar, bayrak diktiler.

★★★

Londra’da başbakanlık koltuğunda Thatcher oturuyordu.

Ülkesi krizdeydi. Enflasyon çift haneliydi. Kuzeyde maden ocakları kapanıyor, güneyde grevler patlıyordu.

Ama Thatcher tereddüt etmedi. 8 bin mil öteye, ta Kutup dairesine Kraliyet Donanması’nı gönderdi.

İşçi Partisi ayağa kalktı: “Birkaç kaya parçası için çocuklarımızı ölüme mi yollayacaksın?”

Hatta kendi Muhafazakâr partisi bile onu yalnız bıraktı.

Ama O, Demir Leydi lakabını boşa kazanmamıştı, geri adım atmadı.

Ve adaları geri aldı.

Thatcher, yalnızca savaşı değil, seçimleri de kazandı.

★★★

Tarihi bilenler bilir:

Bir ada bazen bir hükümeti kurtarır.

Bazen bir imparatorluğu ayağa........

© Sözcü