Christopher Nolan’ın yönetmenliğini üstlendiği Oppenheimer filmini eşimle birlikte izledik. Filmin anakronistik yapısına ya da teknik hatalarına girmeyeceğim. Ancak bazı sahnelerde derinden işlenen “küçük düşürülme” ve onun doğurduğu “intikam” duygusu, üzerinde düşünmeye değer bir katman oluşturuyordu.
Filmin karakterlerinden biri, toplum önünde birkaç kez küçük düşürülüyor. Bu durum karakterde dissosiyatif tepkiler yaratıyor. Aslında bu, yalnızca bir film kurgusu değil; hayatın tam ortasından bir kesit.
İş dünyasında ya da özel yaşamda, birini küçük düşürmek, çoğu zaman sonun başlangıcıdır.
Toplumun en küçük birimi olan aileden başlayarak, makro ölçekte tüm sosyal yapılarda küçük düşürülme, tamiri zor duygusal yıkımlara sebep olur. O kişi artık duygusal bağını kaybeder. Ve o an, intikam duygusunun kıvılcımı çakar. Artık tüm yollar, meşru ya da değil, zihninde geçerli hale........

© Sonsöz