Machiavelli, Prens kitabında liderlikte sevgi ve korkunun birlikte olması gerektiğini savunur, hatta korkulmayı daha güvenilir bulur. Bu, çağ dışı bir bakış açısı mı, yoksa hâlâ geçerli mi?
Bana göre korkuya dayalı yönetim tarzı tartışmaya çok açık. Biz sevginin izinden gidelim ve bu tarzın kazısını yapalım.
Hafta başında, bir buçuk yıldır emek verdiğimiz Tarihi Yargıtay Binası projesinde geçici kabul süreci başlatıldı. Projelerde bu aşamaları seviyorum; çünkü verilen emeğin çıkıştan önceki son durağı gibi geliyor.
Proje birçok açıdan güzelleşti. Makine mühendisi 88 yaşında bir yaşam ustasıydı. Ehliyetini yenilemişti. “Devlet 10 sene daha yaşama hakkı verdi,” diye gülüyordu. Hep söylediği şu: “Patronla 1975’ten beri çalışıyoruz. Gel dedi ve geldim.” İşte burada, Machiavelli’ye alaycı bir gülümseme atabiliriz. Sevgi kurmalı saatini işletiyor diyebilir miyiz?
Liderde bu nitelikler olmasa bile, kişi kendi vefa hissiyle kurumaya yüz tutmuş otları suluyor olabilir mi?
Gerçek şu ki, günümüz iş dünyasında IQ........

© Sonsöz