Kadın, erkek, her yaştan silahlı kişilerin, Türkiye veya başka bir ülkede veya ülkelerde, dağlarda olduklarını düşünün. Anneler, yürüyüş giysileri içinde, sırtlarında yiyecek çantaları. Dağlara, mağaralara, ormanlara yakın yerleşim yerlerinde toplanıyorlar. Siyasal ve inançlara dayalı değil, şiddete karşı, sevgiden yana olmanın verdiği güçle, konuşuyorlar, yürüyorlar.

Bir de, ellerindeki beyaz bezlerde yazanlar ve yüksek sesle atılan çığlıklarda şunları hayal ediyorum.

“Silahları bırakın. Sizin kanlarınızın, biz annelerin gözyaşlarının akması, büyük acılarımız, korkularımız dursun artık. Sizi kimse öldürmesin, siz de kimseyi öldürmeyin. Siz olmadan yemek yiyemiyoruz, çalışamıyoruz, dinlenemiyoruz, uyuyamıyoruz. Kardeşlerinizi kucaklarken içimiz kan ağlıyor. Babalarınızla birbirimize “Seni seviyorum “diyemiyor, sarılamıyoruz.

Komşularımız, bizi tanıyanlar, kardeşlerinize, bize, babalarınıza iyi gözle bakmıyorlar. Bize baktıklarında, belki de gözlerinin önünde, elinde silah ve bomba tutan sizleri, akan kanları, ölen genç bedenleri görüyorlar. Kan üzerinde demokrasi, adalet, özgürlük ve mutluluk sağlanamaz. İnin dağlardan, verin silahlarınızı yetkili makamlara. Mağaralarda bir şey bırakmayın. Oralar, hep birlikte özgürce gezilen yerler olsun, eskisi gibi. Haydi yavrularım, evlerinize, yaşamaya geri dönün. Sorunlar, sıkıntılar, haksızlıklar, adaletsizlikler, ayırımcılıklar için şiddetsiz mücadele edin. Biz anneler de sizlerin yanında olalım. Haydi yavrularımız, sevgili çocuklarımız, bizler size geliyoruz. Herhalde silahlarınızı bize çevirmeyeceksiniz. Bize yüzlerinizi, gözlerinizi, yüreklerinizi çeviriniz. Birlikte evimize geri dönelim ve Dünyaya örnek olalım, tarihi yazalım birlikte. Anneler ağlamasın artık yavrularımız.”

Böylesine farklı bir hayale ne dersiniz? Dağlardan haberler de geliyor.

“Dağlardan iniyoruz. Geride silah dahil hiçbir şey bırakmıyoruz. Haklarımızı, sıkıntılarımızı, adaletsizlikleri, ülkemize ve Dünya’ya şiddetsiz anlatacağız. Haklarımızı şiddetsiz arayacağız, savunacağız, koruyacağız.”

Dağlara yakın yerlerde, anneler, babalar, kardeşler, eşler, sevgililer, arkadaşlar, dostlar karşılamak için toplandılar. Yüreklerdeki umut, özlem duyguları, içerden dışarıya çıkmak için bedenleri zorluyor. Yine gözyaşları akıyor. Ancak, kavuşmak umudunun, biraz korku ve endişe olsa bile sevincin gözyaşları.

Anneler arasında, daha önce çocukları öldürülmüş, sakat........

© Sonsöz