Lafa gelince her şeyi çok çabuk çözüyoruz. Bunlardan biri de eğitim sorunlarımızı ne kadar kolay çözdüğümüz noktasında düğümleniyor. Sorarsanız bütçeden eğitime aslan payanı ayıran bir ülkeyiz. Oysa, aslan payı dediğinizin yüzde 85’e yakın kısmını personel maaşları oluşturuyor. Ama varsın olsun, biz milli gelirimizde en büyük payı lafta eğitime ayırıyoruz ya, gerisinin bir önemi yok.

Oysa eğitim harcamalarının milli gelirden aldığı payı sadece yüzde 1.9’a kadar gerilemiş durumda. Eğitimde neredeyse yarı yıla ulaştık, ne hijyen sorunu ne de öğrencilerin sağlıklı bir ortamda eğitim almalarını henüz sağlayamadık. Köylerde oturan binlerce öğrencimiz taşımalı eğitim kaldırıldığı için eğitimden uzaklaştılar. Eğitimde olması gereken önemli bir kısmı kız öğrencilerden oluşan 600 bin öğrencimiz an itibariyle eğitim hayatından kopmuş durumdalar.

Öğretmenlerimizin sorunları ise dağları aşmış durumda. Kadrolu öğretmenlerimiz geçinemiyorlar. Sözleşmeli ve ücretli öğretmenlerimizin durumu tam bir perişanlık sergiliyor. Ders aralarında içtikleri bir bardak çayı, bir bardak suyu bile esirger hale geldik. Ama, sayın bakanın ifadesiyle anlaşma imzalanan STK’lara çok büyük paralar aktarılabiliyor.

Özellikle ilk öğretim çağındaki çocuklarımız okula aç geliyor ve okullarda bir öğün yemeği esirgediğimiz için yine aç bilaç evlerine dönüyorlar. Beslenme çantalarına bir dilim ekmek, bir elma koyabilenler şanslılar. İçtikleri suyu bile okul tuvaletlerinden temin ediyorlar.
Okullarımızın fiziki durumları ise tam bir felaket sergiliyor. Ne derslikler,........

© Sonsöz