5 çocuklu bir aile, güç geçinen, ot veya taş toplayıp evini geçindirmeye çalışan duymayan baba, olabilecekse ağabeyi gibi anca marangoz olabilecek bir çocuk.

O çocuğun okula başlama yaşı geçmiş.

Ağabeyi tutar elinden okula götürür, müdür ‘bu çocuk kocaman!’ der.

Ağabey, kimliksiz kardeşine, bir-iki yaş da küçültüp kimlik çıkarır, müdürün insafını da alır, kardeşini okula yazdırır.

O çocuk, sınıftakilerden büyük olduğundan mı yoksa okulu hiç tanımadığından mı bilmiyorum ama okula gitmek istemez.

Ağabeyden iyi bir dayak yer.

‘İyi ki dövmüş’ diye anlatırdı Sevgili Ayaz.

O çocuğun, Mustafa’nın içinden ilk önce matematik cevheri çıkar, matematikte Trabzon birincisi olur.

Esas cevher köy enstitüsünde çıkacaktır…

Küçük Mustafa, Pulur’a başladığında Köy Enstitüleri anlamsız nedenlerle kapanmış ama yapılar ve eğitim-öğretim anlayışı henüz korunmaktadır. Küçük Mustafa, bu okullara gelen tüm köy çocukları gibi, okulun nimetlerinden müthiş yararlanacaktır.

Çünkü bulunmaz bir nimettir Köy Enstitüleri. Kocaman Yürekli Küçük Mustafa, büyür, ömür boyu Atatürk ve cumhuriyete borcunu hiç unutmaz…

İnternette küçük bir aramayla fotoğraflar bulabilirsiniz, üzerinde gömlek veya ayağında ayakkabı olmayan köylü çocukları, okula gelişlerinin ardından pırıl........

© Sonsöz