Üçü kız, dördü erkek olmak üzere yedi kardeşin en sonuncusuydu.
Daha bir yaşındayken annesini kaybetti. ;
Hal böyle olunca, ablası okuldan ayrılmış, kardeşlerine bakmaya başlamıştı.
Babası yedi çocuğuna bakmak için gece gündüz demeden çalışıyor, kazandığı para ile ancak geçinebiliyorlardı.
Yetim olmanın acısını çok çekiyordu.
Öğrenimine, altı yaşında Mestanzade Mahallesi’ndeki İnönü İlkokulu’nda başladı. ;
Öğrencisi az olduğu için talebe aktarımı yapılınca, bir kilometre ilerde, Ulu Cami’nin yanındaki, İnkılap İlkokulu’nda 4 ve 5. sınıflara devam etti. Müdür dahil bütün öğretmenlerinin ;
sevdiği öğrenciydi.
Geçim sıkıntısı çeken kalabalık bir ailede yaşıyordu.
Doğru dürüst bir önlüğü dahi olmamıştı. ;
Bulabildiği eski kıyafetlerle okulunu bitirdi. ;
İlkokulu bitirdiğinde, okul aile birliği, tulum şeklinde bir kıyafet aldı. ;
Ortaokulu da o elbiseyle bitirdi. ;
Yazları çalışıyor, kazandığı parayla, defter ve kalem ihtiyacını karşılıyordu. ;
Kitaplarını üst sınıfa geçen öğrencilerden, ya ücretsiz ya da ucuza alıyordu. ;
Zihni Metin Karagül, Öztok Akgül, İsmail Cengiz ;
Şu anda adlarını hatırlayabildiği çocukluk arkadaşlarıydı.
Aile dostları, Mustafa Sağyaşar da Adana’da aynı........

© Sonsöz