Yazar, Ayşe Erkin Gök, kitabının adını YARIN VAR MI? 04.17 diye koymuş. Okurken tüylerimizin diken diken olduğu kapağın adı aklımıza geldiğinde uçsuz bucaksız yolculuklara çıktığımız soru aklımızı tırmalıyor, kalp atışlarımızın ritmi değişiyor. Peki, yarın var mı?

Herhangi yarının olmayacağını biliyoruz ama hiç biliyormuşuz gibi davranmıyoruz.

On bir şehirde yaşayan milyonlarca insan da yarın var diye yatmışlardı bir kış günü sıcak yataklarına ama aramızdan ayrılanlar için yarın olmadı maalesef…

Deprem değil, sağlam yapılmamış binalar öldürür deniliyor. Zamanında yapılmayan kontroller, ihmaller öldürür diyor bilim insanları. Yazar, Ayşe Erkin Gök’te: “Depremle birlikte bizim ve birçoğumuzun hayatında değişen vazgeçtiğimiz alışkanlıklarımız var. Değişmeyen tek şey ise insanların vurdumduymazlığıydı.” Diyor.

Kapağın en tepesine de şöyle bir not koymuş: Yazar, Ayşe Erkin Gök “Zaman kimimiz için hor kullanılmış bir kavram…” Evet, yaşarken neleri erteliyor, neleri savsaklıyoruz yarın! Yaparız diye. Oysa yarın yok aslında. Can Yücel, şöyle diyor: Ömür dediğin üç gündür; dün geldi geçti, yarın meçhuldür. O halde ömür dediğin bir gündür; o da bugündür.

Yine Gök’ün kitabından: “Şimdiye kadar hep bir kitap yazma düşüncesi vardı aklımda. Hatta depremden önce bir arkadaşımın hayat hikâyesini ufak ufak yazmaya başlamıştım, o da yarım kaldı, tıpkı yaşanmışlık ve yarım kalmış hikâyelerin, anıların, geçmişimizin mazide kalması gibi.”

Ayşe Erkin Gök arkadaşla, Ankara Kitap Fuarında tanıştık. Daha sonra bir fuarda daha karşılaştık. Kitabı okumadan yazmam doğru olmazdı. Zaten kitap hakkında bir şey de yazamazdım. Okuyacağım çok kitap olduğu için, okumam ve yazmam da bugüne kadar uzadı. Mutlaka o deprem........

© Sonsöz