Yazar Mehmet Uçar’ın “MOR DÜŞLERİM DARAĞACINDA” romanını okuyup bitirdiğimde hâlâ Toroslarda dolaşıyordu aklım ve ayaklarım.

Kitabın arka kapağını kapattığımda çalışma odamda olduğumun farkına vardım.

Kitap baştan sona her Anadolu toprağında yaşayan insanın karşılaşabileceği hikâyeler ve yaşayabileceği gerçeklerle doluydu ki 12 Eylül öncesi ve sonrasında çoğumuz yaşamıştık.

Roman, iki ayak üzerinde ilerliyor.

Bir ayağı; 12 Eylül öncesi ülkede gelişen sınıf hareketlerini ve halk muhalefetini; sağ-sol çatışması diye adlandırarak, basit bir sokak eylemi gibi göstermeye çalışan sermaye çevresinin ve IMF’nin ısrarla dayattığı 24 Ocak ekonomik ve baskı yasalarını uygulatmaya çalışması. 12 Eylül’le birlikte sürek avına çıkılarak yoksul halk çocuklarının stadyumlara,

Spor salonlara, okullara doldurularak işkenceden geçirilmesi tutuklanması…

Diğer ayağı ise; her zaman olduğu gibi, çoğu zaman cehalet deyip geçilse de aslında yönetenlerin ve sermaye sınıfının işine gelen Mezhep ayrılıklarının körüklenmesi, bu ayrılığın, toplumun en kılcal damarlarına kadar zerk edilmeye çalışılması. Başarılı da olduklarını zannetseler de asla olamadılar, olamayacaklar!..

İki ayak üzerinde yürürken; bir taraftan da gözler önüne serilen, toplumdaki ekonomik dengesizlikleri, aynı köyde aynı mezhepten olmalarına rağmen,

© Sonsöz