Bu sabah uyandığımda, penceremin küpeştesinde bir güvercin duruyordu. Hem gözleri hem kafası kıpır kıpır ritmik hareketler yapıyordu. Kafası ileri geri, gözleri sağa sola hareket ediyordu. Ben yatağımdan doğrulunca, durup benim ne yapacağımı izledi. Ben de tedirgin etmemek için yatağımda doğrulduğum kadar kalıp hareketsiz onu izledim. Dengesiz duruşumu değiştirmeye çalışırken, tedirgin olup uçtu gitti.

Kalktım, yüzümü yıkadım, her zamanki gibi bilgisayarımı açtım, bir şeyler yazmaya çalışırken güvercin tekrar geldi. Bu sefer daha yakınımdaydı. Ben pencerenin içinde koltuğumda, o pencerenin dışında küpeştede deyim yerindeyse göz gözeydik. Dirseklerimle masadan güç alarak, parmaklarım klavyenin üzerinde öylece kaldım. Tedirgin etmemek için gözlerimi bile kırpıştırmıyordum. Tekrar geldi diyorum, çünkü: aynı güvercin olduğunu; kafasındaki, kafasındakinin bitişiğinde........

© Sonsöz