2026 yılı merkezi yönetim bütçesi Meclis’e sunuldu. Cumhurbaşkanı Yardımcısı Cevdet Yılmaz’ın Plan ve Bütçe Komisyonu’nda yaptığı sunuş konuşması, “istikrar ve refah” vurgusuyla doluydu. Ancak bu bütçenin gerçekten kimleri kapsadığı, kimleri dışarıda bıraktığı sorusu hâlâ ortada duruyor. Çünkü konuşma boyunca sıkça tekrar edilen “herkes gözetildi” söylemi, ne yazık ki somut verilerle desteklenmiyor.
Konuşmada işçi, memur, çiftçi, esnaf, sanayici, emekli gibi toplumun tüm kesimlerinin ihtiyaçlarının “hakkaniyetli biçimde gözetildiği” ifade ediliyor. Ancak bu kesimlerin bütçede nasıl yer bulduğu, hangi somut adımların atıldığı, hangi kaynakların ayrıldığı belirtilmiyor. “Gözetildi” deniyor ama nasıl gözetildiği meçhul. Bu da, bütçenin sosyal adalet iddiasını sorgulamamıza ve hakkaniyet arayışına neden oluyor.

Özellikle ücretliler ve emekliler için durum net değil. Asgari ücretin alım gücü ne olacak? Emekli maaşları enflasyon karşısında nasıl korunacak? Kamu çalışanlarının haklarında bir iyileştirme var mı? Bu sorulara konuşmada yanıt yok. Sadece iyi niyet var. Oysa son yıllarda yaşanan yüksek enflasyon, sabit gelirli yurttaşların yaşamını doğrudan etkiliyor. Bu kesim için “istikrar” demek, ay sonunu getirebilmek, temel ihtiyaçlarını karşılayabilmek demek. Bütçede bu gerçekliğe dair bir çözüm önerisi göremiyoruz.

Üretici........

© Sonsöz