Abdullah Öcalan’ın PKK’ye silah bırakma ve partiyi feshetme çağrısı, PKK’nin buna olumlu bir cevap vererek 1 Mart’tan itibaren silahlı eylemelerine son vermesi, Türkiye’de Kürt meselesinin çözümü açısından yeni bir dönemin kapılarını aralamaktadır. Bu yeni dönemin en önemli özelliği, sivil ve demokratik siyaset kanallarının açık tutularak barışçıl yol ve yönetimlerle soruna çözüm bulmak şeklinde özetlenebilir. Kuşkusuz çözüm yolunda, sivil toplum, hükümet ve kamuoyuna düşen görevler olacaktır. Amaç barışı inşa etmekse, herkesin gücü oranında sorumluluk alması ve sürece destek vermesi gerekir. Daha önce başarısız olan Oslo ve 2012-13 süreçlerinden alınacak pek çok ders var. Tarafların aynı hatalara düşmeden, geçmişteki tecrübe ışığında makul bir yol bulmalarını umut ediyoruz.

Oslo süreci kamuoyuna kapalı olarak yürütüldüğü için, neden ve nasıl çöktüğü konusunda fazla bilgi edinemedik. Ancak 2012-2013 sürecini yakından takip edip, konuyla alakalı onlarca yazı yazmış biri olarak, bu sürece yönelik bazı düşüncelerimi aktarmak isterim.

Yeni Sürecin Güçlü ve Avantajlı Yönleri

Öncelikle bu sürecin olumlu veya güçlü yanlarıyla ilgili birkaç tespitte bulunmak isterim. Kanımca bu sürecin en olumlu tarafı, MHP’nin hükümetin yanında yer almasıdır. MHP Genel Başkanı Devlet Bahçeli’nin meselenin çözümü için inisiyatif almış olması başlı başına önemli bir etkendir. Zira 2012-13 sürecinde, neredeyse AK Parti tek başına bütün sorumluluğu üstlenmişti. AK Parti’nin süreçte muhatap olarak kabul ettiği HDP bile barışın muhatabı AK Partiyi güçlendireceğine, pek çok hususta diğer muhalefet partileriyle ortak hareket, bilerek veya bilmeyerek sürece zarar veriyordu. Bir önceki süreçte, Salahattin Demirtaş Başbakan Erdoğan için “Seni Başkan yaptırmayacağız” derken, bugün, “Allah Erdoğan, Bahçeli ve Öcalan’a uzun ömürler” versin diyerek yeni sürece destek açıklamasında bulunuyor.

Bir önceki süreçte Türkiye’de parlamenter sistem........

© Serbestiyet