Klasik olarak doğuran, doğurduğu çocuğa özbakım, ilgi, sevgi, şefkat verebilen kadınların “anne” olarak kutlanıldığı bir gündeyiz.

Cinsiyet olarak doğuran kadına “anne” denilir. Öyle sesleniriz.

Peki, sadece “doğurabilen kadınların” mı günü kutlanmalı?

Sadece doğuran kadınların günüyse doğurmadan anne olanlar, başka bir çocuğa özbakım, ilgi, sevgi ve şefkat veriyorsa bu günü hak etmiyor mu?

Ayrıca doğuramayan kadınlar hiç “anne” olamayacaklar mı?

Doğurmayıp resmi kanallarla çocuk sahibi olan kadınlar “anne” ise herhangi bir çocuğa özbakım, ilgi, sevgi, şefkat veren “kadın” ne?

Bütün mesele emzirmek mi? Öyleyse “süt anne” kim? Her doğuran, emziren, özbakım veren “anne” mi? Dünyaya getirmek anne yapıyorsa özbakım, ilgi, sevgi, şefkat yoksa yine “anne” mi? Ya istemeden “anne” olunmuşsa?

Peki, evlendi diye çocuk sahibi olmak zorunda bırakılan kadınlar, millet ne der diye çocuk sahibi olan kadınlar, koca istiyor diye çocuk sahibi olan kadınlar, hele hele devlet istedi diye 3-5 çocuk sahibi olan kadınlar, korunma yöntemini bilmeyen veya yasaklanan kadınlar ve en acısı tecavüz sonucu çocuk sahibi olan kadınlar?

Bu soruları yanıtladığımızda görünen o ki, anne olmak biçimsel bir durum değil, gönülden gelen ve büyük........

© sendika.org