Son 22 senesini AKP iktidarının yönetimi altında geçiren Ankara’nın o çok çocuk talebini dinledik hep, ki en çok da evlilik cüzdanını geline verirken talep edilmedi mi o çocuk sözleri! Doğacak o çocuklara nasıl bakılacağı mı? Hiç konu edilmedi… 1-2 yetmez, ama 4 çocuğa kadar çıkan o talep, o çocuklara bakacak olanların maaşını da sormadı, bakabilecek misiniz sorusuna ise hiç takılmadı…

Sadece istedi…

Hep daha çok çocuk, dedi…

Bir gün o çocuklar büyüyecekti, düşünmedi…

O çocuklar genç olup, iş ve para talep edecekti, planlamadı…

O çocukların yaşlılığının devlete maliyeti ise hep göz ardı edildi…

Artık öğretmen olsa da garanti bir işi yok, dünün çocuklarının.. Bulabildikleri işin maaşı ise çokça asgari! O da hem açlık hem yoksulluk sınırının altında… Halbuki doğsunlar diye o kadar ısrar edilenler değil miydi onlar? Azalan nüfusun stratejik üstünlüğünü sağlayacaklar değil miydi o çocuklar! Doğsunlar diye yeni evlenen çiftlere ısrarla yemin ettirilenler değiller miydi?

Ne değişti?

Onlara dair umuda yıllar içinde ne oldu?

Israrla ‘doğsun’ denen çocukların gençliği niye işsiz kaldı?

İş bulabilenler nasıl oldu da asgari maaşlarıyla yoksulluğa terk edildi?

O çocukların yaşlılık hallerini açlık sınırının altına mahkum ederken, bize ne oldu?

Siyasetin Ankara’sının “sabır” istediklerine “şükredin” diyenler, hayata dair........

© sendika.org