“Doğa insanın organik olmayan bedenidir.”
Karl Marks, 1844 El Yazmaları

Bir Türkiye klasiği olarak bu yazda yanan ormanlarla birlikte ormanın içinde ve dışında yaşayan türlerin ölüm haberini izledik. Yangınlarda yaşanan türlerin can kaybından dolayı kavramın gerçek karşılığı olarak milyonlarca insanın içi acıdı, ateş milyonların içine düştü. Resmi makamlara göre her ne kadar “can kaybı” insanla sınırlı tutulsa da toplum bunu vicdanen kabul etmedi. Canlarımız yanıyor diyerek ellerinde kalmış tek iletişim aracı olan sosyal medya üzerinden feryatlarını dile getirdiler. Evet canlarımız yanıyor. Birçok tedbirsizliği ve rantı buraya yazabiliriz ve hepsinde de haklıyız. Ancak mesele artık bir tespit yapmanın ve protesto etmenin çok ötesinde. Toplum da zaten kimin ne yaptığının, kimin neleri yapmadığının yeterince farkında.

Yaşam hakkı savunuculuğu mücadelesinde, başka bir bilinci günyüzüne çıkarmamız gerekiyor. Kimi kavramların artık yerine oturtulmasının ve politik olarak o kavramların toplumsallaştırılmasında yarar var. Aksi takdirde “yaşam hakkı savunuculuğu” hem doğru bir çizgide ilerlemiyor hem de bu haliyle politik ve ideolojik olarak dağınıklık görüntüsü veriyor. Diğer taraftan her türlü iktidar çevrelerince (medya, trol, haber ajansları vs.) bu dağınıklık hali “marjinal insan topluluğu” algısı yayılarak yaşam hakkı savunuculuğu boşa düşürülmeye çalışılıyor.

Mavi vatan ya da yeşil vatan gibi insan odaklı tanımlamalardan uzak durarak, ekolojik yeryüzü, türlerin yaşam hakkı ve “insanın manevi ve fiziksel olarak........

© sendika.org