Dua; kulluğun özü, ruhun gıdası, mü’minin en güvenli sığınağıdır. Bir hicrettir dua, rahmet kapılarını açan bir anahtardır. Kulun samimi bir şekilde Rabbine yakarışı, hamd ve sena ile O’na yönelmesidir. Dua, darda kalanların nefes aldıkları bir liman, dua edenin ruhunu ve nefsini terbiye eden bir mekteptir.
Dua, izzet ve ikram sahibi olan Allah'ın cömertliğinin ve kudretinin sonsuz olduğuna yakinen inanmaktır. Dua sayesinde insan, acziyetini itiraf eder, tüm içtenliği ile yaratanına iltica eder, yardımın sadece ve sadece O’ndan geleceğine iman eder. İnsan, gönülde muhabbet, gözlerde yaş, özlem ve yakarışla Rabbine karşı acizliğini hissedip yalvardıkça Allah’ın katında yücelip, değer kazanır. Yüce Rabbimiz “Bana dua edin ki duanıza icabet edeyim “ (Mü’min, 40/60) buyurarak kullarını kendisine çağırmakta, “Duanız olmasa Rabbim size ne diye değer versin” (Furkan, 25 / 77) ayeti ile de yaratılış gayemizi bizlere........

© Samsun Gazetesi