Bazı insanlar doğar ve birilerinin sabrında, birilerinin duasında, birilerinin sessiz ama sarsılmaz varlığında büyümeye başlar.

Bu "birileri" çoğu zaman annelerdir.

Anne olmak çoğunlukla içgüdüdür; gece uyanmak, hastalıkta başucunda beklemek, gözünden okuma becerisi, kelimelere dökülmeyen bir sevgi şeklidir.

Bir çocuğun yaşam yolculuğunda anne; ilk limandır.

Ama baba?

Baba çoğu zaman görünmezdir. Daha az konuşur, daha az sarılır, duygularını kelimelerle anlatmakta zorlanır. Ama bazı çocuklar vardır ki, sessizliğin içindeki sevgiyi, davranışlara gizlenmiş gururu, göz ucuyla izlenen başarıyı fark ederler.

İşte o çocuklar için baba; görünmeyen ama hep orada olan bir dağ gibidir.

Bilimsel çalışmalar, özellikle babaların çocukların öz disiplin, sorumluluk, empati ve karar verme yetenekleri üzerinde ciddi etkileri olduğunu gösteriyor. American Psychological Association tarafından yayınlanan kapsamlı bir çalışmada, çocukların gelişiminde aktif baba varlığı, çocuğun gelecekteki akademik başarısı kadar duygusal dayanıklılığı üzerinde de belirleyici bir rol oynuyor.

Ama baba figürü;........

© Samsun Gazete Arena