Geçenlerde oturup bir daha düşündüm bu ülkede kadın olmayı… Belki de dünyada bile kadın olmak, erkek olmaya göre daha zor… İşte, evde, aşkta; hayatın her yerinde daha çok düşünmek zorunda sanki. Sanki dünya onların sırtında… Bütün bunları yazmama, tabii ki bir kadın vesile oldu.

Çok sevdiğim bir yakınımın evinde kahve içerken kadın olmaktan, eş olmaktan, evlilikten, annelikten bahsediliyordu. Ben bir ara, evliliğin çok kutsal olduğundan, insanın sevdiğini kolay kolay bırakamayacağından, bazı noktalarda daha anlayışlı davranması gerektiğinden, çok büyük bir mesele olmadıkça yuvasını yıkmaması gerektiğinden söz ettim. Tek başına çocuk büyütmek çok zor, bir çocuğun babasız olmaması lazım filan gibi boyumdan büyük cümleler kurdum kendimce… Böyle diyorum çünkü evin yardımcısı bana çay uzatırken birden yüzüme bakıp şöyle dedi:

-Siz, sevdiğiniz biriyle evlisiniz belli ki.

Evet, dedim.

“Ben geç evlendim ama çok şükür ki böyle bir mucize var hayatımda.” O zaman, mutsuz kadınları anlamanız çok zor, dedi. Sakın yanlış anlamayın, kendi seçimlerini yapma özgürlüğü olan kadınların o seçimlerden vazgeçme hakkı da olur. Bizim böyle bir şansımız yok. Olsaydı, pek çoğumuz eşlerimizden ayrılırdık. Başta maddi bağımlılık var, nasıl bakacağız çocuklara? İkincisi de pek çoğumuz zaten sevmeden evlenmiş, babaları tarafından çok genç yaşta evlendirilmiş........

© Şalom