Benim gibi geç çocuk olanlar; çok şanslıdır, neden biliyor musunuz?

Her yaştan insanla anlaşabilme becerileri çocuk yaşta gelişir; çocukla çocuk, yetişkinle saygıda kusur etmeden samimiyetle dost olmak gibi özellikleri farkında olmadan olgunlaşır.

Zamanından önce büyür aslında…

Aileye belli bir süre sonra armağan gibi katılan çocuk, büyüklerle büyür. Büyüklerle büyürken de biriktire biriktire, izleyerek, fark ederek, dikkat ederek, özenerek yaşamayı öğrenir. Bir müddet sonra da bir bakar ki yaşıtlarından yıllarca ileriye gitmiş ama hâlâ genç…

Bunun çok büyük bir hazine olduğunu düşünüyorum.

Hayatımda benden büyük, benden yaşça çok küçük arkadaşlarım, dostlarım, canım kadar sevdiğim yakınlarım oldu hep… Kimilerine yol gösterdim, kimilerinden de akıl aldım. Fikir soracaklarım da fikir vereceklerim de oldu her zaman, hâlâ da var…

Zamanında benden on yaş küçük kuzenlerimi kolej ve üniversiteye hazırladım; şimdi onların çocuklarıyla benim kızım arkadaş… Hepsinin hem anne babalarıyla hem büyükanne ve dedeleriyle hem de kendileriyle arkadaşlık yapabilme lüksü, zannederim yalnızca bana ait. Hatta böyle giderse çocuklarına da faydam dokunacak çünkü henüz gencim.

Ne ilginç değil mi?

Üstelik de hayatının hiçbir döneminde sıkılmıyor insan, her........

© Şalom