Normalde sevilen bir filmin devamı geldiğinde, en fazla üçleme olmasını tercih ederim. Bazen bir filmin karakterlerini hayatımızın bir parçası haline döndürmek, onlarla beraber yaşlanmak istesek de en azından benim zevkime göre filmin serisi üçü geçip, dört beşlere ulaştığında eski keyfini kaybeder. Bu ortaokulda hoşlandığınız birine, elli yaşında sokakta rastlamaya benzer. Çok nadiren hayalinizdeki imajla örtüşür, çoğu zaman “keşke görmeseydim” der, konu film olunca da “keşke seyretmeseydim” hissine kapılırsınız. Özellikle de filmler arasına uzun yıllar girdiğinde.

***

Bridget Jones serisinin 4. filmi ‘Bridget Jones: Mad about the Boy’ filmini gördüğümde ise “keşke görmeseydim” demedim ama birincisini 2001’de gördüğümüz filmin sevilen tüm karakterlerinin yaşlanması içimi burktu. Özellikle filmin en karizmatik ve komik karakterlerinden Daniel Cleaver’ı canlandıran Hugh Grant’i bembeyaz saçlarla altmışlı yaşlarda görmek ve flörtleriyle, dramalarıyla, inişli........

© Şalom