Deneme yazılarımı kaleme alırken elbette ki beni kışkırtan, yazmaya yönelten bir duygu ya da bir düşünceyle ekranın karşısına oturuyorum. Yazıya son noktayı koyuncaya kadar aynı konu kafamın içinde dönüp dolaşır. Yayımlandıktan sonra artık benim olmaktan çıkıyor, okurla aramda bir köprü oluşturuyor. Bu süreç içerisinde aldığım kimi yorumlar zaman zaman beni şaşırtabiliyor. Bakıyorum yazarken hiç aklıma gelmemiş düşünceler, duygulanmalar yeni bakış açılarıyla karşıma çıkıveriyor. Şiir okurunun zihninde oluşan çağrışımları, farklı sezgileri doğal karşılarım. Oysaki nitelikli okurlar, denemelerimi zenginleşen anlamlarla yorumladıklarında, şaşırdığım kadar mutlu olduğumu söylemek isterim.

Bu konuda da Montaigne’in söyleyecek bir sözü vardır: “Olgun bir okur çok kez başkasının yazdıklarında yazarın değinmediği güzellikler bulur, okuduklarına daha zengin anlamlar ve renkler kazandırır.”

Her klavye başına oturanın yazma amacı,........

© Şalom