Bediüzzaman Said Nursi, eserlerinin tamamında görüleceği üzere, manaları ifade ederken satır aralarında da önemli mesajlar verir. Mesela

“…Hakâik-i mahza ve mücerredât-ı sırfeden olan mâneviyatta, maddiyyûnun hükümlerine müracaat ve fikirleriyle istişare etmek, âdetâ latîfe-i rabbâniye denilen kalbin sektesini ve cevher-i nurânî olan aklın sekeratını ilân etmek demektir.”[1]

Üstteki cümleyi kısaca şöyle de ifade etmek mümkündür:

“…Mâneviyatta, maddiyyûnun hükümlerine müracaat ve fikirleriyle istişare etmek, âdetâ kalbin sektesini ve aklın sekeratını ilân etmek demektir.”

Yani sadece maddeyi gören ve maneviyatı inkâr eden kimselerin manevi konularda hükümlerine müracaat etmek ve kendilerinden fikir almak âdeta kalbin sekte ile ölümünü ve aklın can çekişmesini ilan anlamına gelir. Mesela maneviyatta gayba iman da vardır. Bu cümleden olmak üzere gözle görmediğimiz meleklere inanır henüz gelmeyen ahirete sanki gelmiş gibi iman ederiz.

Bediüzzaman üstteki cümlesinde hem maneviyatın muhtevasını hem kalp ve aklın mahiyetini ortaya koyar. Buna göre: Maneviyat tümüyle hakikatlerden ve soyut gerçeklerden ibarettir. Kalp, Rabbanî bir latîfedir. Akıl ise nurani bir cevherdir.

“Bu sırra binaen, pek çok adam meylü’l-ağalık ve meylü’l-âmiriyet ve meylü’t-tefevvuk ile mütehakkim........

© Risale Haber