Bediüzzaman Said Nursî’nin "Uhuvvet Risalesi" olarak bilinen Yirmi İkinci Mektup’u yazmasının arkasında hem tarihî hem de imanî sebepler bulunmaktadır. Bunları ele alalım.

Müslümanlar Arasındaki İhtilafları Gidermek

Bediüzzaman, yaşadığı dönemde Müslümanlar arasında ihtilafların, gruplaşmaların ve çekişmelerin arttığını görmüştür. Çünkü Bediüzzaman üç farklı rejim olarak siyasi dönem görmüştür. Osmanlı’nın yıkılışı, İslam dünyasının sömürgeci güçler tarafından parçalanması ve iç bölünmeler, Müslümanların birbirlerine düşmesine sebep olmuştur. Bunların hepsine şahit olmuştur. Bu nedenle, uhuvvetin yani İslam kardeşliğinin yeniden ihya edilmesi için bu risaleyi kaleme almıştır.

İman Kardeşliğini Hatırlatmak

İslam, Müslümanları sadece aynı dine mensup insanlar olarak değil, birbirine kardeş olarak tanımlar:

"Müminler ancak kardeştirler." (Hucurât, 49/10)

Bediüzzaman, bu ilahî hakikati esas alarak Müslümanların birbirlerini düşman gibi görmelerinin imanla bağdaşmadığını vurgulamıştır. İman kardeşliğinin kan bağından bile daha kuvvetli olduğunu hatırlatmıştır. Bunu toplumda yayarak toplumsal kaynaşmayı hedeflemiştir.

Cemaat ve Topluluklar Arasındaki Hasedi Önlemek

Bediüzzaman, Müslümanlar arasındaki çekişmelerin en büyük sebeplerinden birinin haset ve rekabet olduğunu belirtmiştir. Özellikle hizmet eden İslamî cemaatler arasında bu tür kırgınlıkların vb olaylar olması, davaya zarar vermektedir. Bu nedenle, hizmet edenlerin birbirini........

© Risale Haber