Risale-i Nur hizmetinde farklı metodlar tatbik edilmiştir. Tüm bu farklılıklar esasat-ı Nuriyeye isnad ederse hiç sorun olmaz. Aksi taktirde bir nevi usulde bidalar türemiş olur ki bu da elde hakikatler görünürken tatbikatta nurun esasatıyla uyumsuz hatta nurculukla alakası olmayan uygulamalar başgösterir.

Nurculukta esasatla alakalı olarak Bediüzzaman Said Nursi'nin temel yaklaşımları şunlardır:

Tevekkül ve Sebepler: Esbap (sebepler) tamamen terk edilmez; tevekkül daire-i esbabda yapılır. Bu, Allah’a güvenerek sebeplerin gereğini yerine getirme anlamına gelir ki buna âdetullah da denir.

“Tevfik isterseniz, kavanin-i âdetullah'a tevfik-i hareket ediniz. Yoksa tevfiksizlik ile cevab-ı red alacaksınız.”[1]

Sebeplerin arkasındaki hakiki tesir edenin Allah olduğunu unutmamak gerekir yoksa insan yapılan hizmetleri ve başarıları kendinden zannederek ucb ve gurura kapılıp amelini ziyan edebilir.

“Nefsin muktezası, daima iyiliği kendinden bilip fahr ve ucbe girer.”[2]

"Bu kemalât beni kurtarır, yeter" diye bir derece rahat eder. Halbuki a'male güvenmek ucbdur. İnsanı dalalete atar. Çünki insanın yaptığı kemalât ve iyiliklerde hakkı yoktur; mülkü değildir, onlara güvenemez.”[3]

Tamamen sebepleri bırakmak, tembellik ve atalete yol açar. Fakat tembel olan insan tembellikle tevekkülü birbirine karıştırıp ben tevekkül ediyorum der ama tembellikle atalet batağına düşer.

Tebliğde Hikmet ve Muhabbet:........

© Risale Haber