Gülen'le hayatımın hiçbir safhasında hemfikir ve gönüldaş olmadım. Zaman Gazetesinde çalıştığım seksenli yıllarda da birlikte değildim. Dokunulmaması gereken iyi bir gazeteci muamelesi görüyordum sadece.

Nokta-i nazarım, bir terör teşkilatı kurup devleti yıkmaya çalışacağı kehâneti değil, Risâle-i Nurları istismar etmesi, Bediüzzaman'ın sırf Lillah için olan müstağni mesleğine gölge düşürmesi idi. 15 Temmuz öncesindeki son yıllarda ise istismar yerini kasıtlı bir tahribe, gölge ise küçümseme ve redde bıraktı.

Sadeleştirme adı altındaki tahribkârlığa, o devrin şartlarında bile bütün gücümle ve her riski göğüsleyerek karşı çıktım. Çokların hüsn-ü zannını kırdığım için yükselen itirazlara kulaklarımı tıkayıp devam ettim.

15 Temmuz akşamının erken saatlerinde Cumhurbaşkanı'nın Kısıklıdaki evinin önüne çocuklarımla birlikte koştum. Beton mikserlerine tırmanarak canlı yayınlarla herkesi meydanlara davet ettim. Meydanda her akşam bir ay nöbet tuttum. Bugün olsa aynı tavrı sergilemekte tereddüd etmem.

Ne var ki, 15 Temmuz'un gölgesi Nur Talebelerinin üstüne de düştü, İman ve Kur'an hizmeti büyük zarar gördü. Dershaneler boşaldı, gençler sokaklarımızdan geçmeye korkar oldu. Dünya ve........

© Risale Haber