Dün, zaman darlığını bir kenara itip, dinleyici olarak bir toplantıya gittim. Üstad Bediüzzaman'ın altmış beşinci vefat sene-i devriyesi münasebetiyle tertiblenen bir anma programı. Üsküdar Üniversitesi'nin ev sahibliğini yaptığı programı; RİNAP, Nur Vakfı ile Şekercihan Vakfı müşterek tertiblemişler. Suriye'de olup bitenler münasebetiyle programa verilen isim: Hutbe-i Şâmiye ve İslâm Dünyasının Meseleleri.

Konuşmacıların tamamının akademisyen olması bir Üniversite çatısı altında olduğumuzu unutturmadı. Düşünce ve hakikate odaklanan, faydalı, ağır başlı konuşmalar dinledik. Konuşmacılar, içinden geldikleri bir dünyanın meselelerini anlatmanın rahatlığı içindelerdi. İyi hazırlandıkları, mevzua hâkimiyet ve selis konuşmalarından açıkça anlaşılıyordu.

Hissiyata, siyasete, günlük hayata çok az temas eden bu konuşmaların tesirinin bilgi tekrarı veya bir miktar bilgi artışıyla sınırlı kalmasından endişe ederim.

Oysa netice, bilgi kadar, belki bilgiden çok hareketten çıkar, fiilden doğar. Çiftçilik mesleğinin bütün bilgilerine sahib olsanız bile, mahsûl alabilmeniz için kolları sıvayıp toprağı........

© Risale Haber