Prof. Dr. Ahmed Akgündüz ile 1977'den beri tanışırız, elli yıla varmakta olan bir hukukumuz var. Hiç birlikte çalışmadık, Hilâl Apartmanındaki kısa müddet hariç, aynı çatının altında birlikte çalışmadık ancak hiçbir zaman da kopmadık; bir şekilde aynı dünyada ve aynı zaman diliminde yaşadığımızın hep farkında olduk.

Yüksek sesle şu kadarını söylemek isterim: Akgündüz, hiçbir zaman ve mekânda, hiçbir makamda, herhangi bir sebeb tahtında Nur Talebesi olduğunu, en üst perdeden haykırmaktan çekinmemiş, geri kalmamış kahraman bir insandır. Bu cihetle akademik camiamızın da ender yüz aklarındandır.

Nazarımda bin kusuru olsa, sırf bu cesur ve samimî sahiblenişi sebebiyle, nazar-ı müsamaha ile bakarım. Kaldı ki, beşer kusursuz olmaz. Her birimizin tartıya gelmez kusur ve eksiklikleri vardır.

Akgündüz Hoca ile hemfikir olmadığım meseleler de az değil, anlaşamadığımız mevzular da olmuştur; olmaya da devam edecektir. Fakat bunları, her fırsatta Ahmed Hocayı taciz etmekte kullanmak, küçük düşürücüdür; insaf ve vicdana da sığmaz. Her mesele kendi makamında bir değer ifade eder, her makam ve her yerde değil.

Akgündüz, tanıdığım en gayretli ve en zeki insanlardan biridir. Aculiyetinin sebeb olduğu ufak tefek yazı hatalarına rağmen, günümüzün sayılı âlimlerindendir. Geniş ve derin bir bilgiye sahib olduğuna şübhe yok. Zayıflıkları, çoğu zaman mizacının eseridir, ilminin değil; yer yer bir parça çalakalemdir. Muhtemelen çoğu zaman yazdıklarını dönüp gözden geçirme, tashih etme zamanına bile sahib değildir. Ömrü boyunca bir hedefe koşan bu ilim adamının arkasını toplayacak bir ekibin, hiç değilse bir editörün olmasını çok isterdim.

Sıhhat-i beden sadece cismimize zarar vermez, kabiliyetlerimizi de hırpalar, tavrımızı da bozar. Son yıllarda yaşadığı hastalıkların bir tezahürü olarak zaman zaman gördüğüm üslûb problemi, yüksek........

© Risale Haber