Daha önce de "Kovancılar Günleri" adıyla iki yazı daha yazmıştık. Bununla üçüncü oluyor. Kovancılar, Cumhuriyetin ilk yıllarında, bazı Bulgar muhacirlerin buraya getirilmesiyle kurulmuş bir ilçe. Konumu itibariyle ilgi çekmiş ve gelişmiş. Şu anda da Elazığ'ın en büyük ilçesi.

Küçük mahdumun Kovancılar adliyesindeki görevi vesilesiyle, üçüncü belki de son defa bu ramazanda on günlüğüne Kovancılarda bulunuyoruz. Geldiğimizin ertesi gününde, yine İlçe Milli Eğitim Müdürlüğüne uğradık. Her zaman olduğu gibi, fevkalâde bir ilgiyle karşılandık. Eğitimden sorumlu Emrah Kaya Beyle, Kaymakamlıktan onaylı olarak, yedi iş gününde, gündüz okullara, gece de pansiyonlara uğramak için program yaptık.

İlk uğradığımız okul Kovancılar Ortaokulu oldu. Okulun merdivenlerinde "farkı fark etmek" üzerine yazılmış yazılar gözüme ilişti hemen. Ben de gençlere, taze beyinlere ne anlatayım derdindeyim. Mutlaka anlatabileceklerimiz vardı ama kısa bir zamanda, daha bir faydalı konuşma yapmak istiyorduk.

Her konuşmamızdan önce, Saf Suresinin "Ey müminler, yapmadığınız ve yapmayacağınız şeyleri niçin anlatıyorsunuz?" mealindeki ikinci âyeti bu fakiri bir reset eder. Bu yüksek hitabın altında epey bir ezilirim. Daha doğrusu, yapmadığım veya yapmayacağım şeyi anlatmaya utanırım, haya ederim. Biraz üzülürüm, biraz da yüzüm kızarır. Mesela "İsraf etmeyiniz, etmeyelim." dediğimde; hemen aklıma "aklım, dilim, gözüm" gelir. Aklımızı ziyadesiyle israf ediyoruz.Onu boş şeyleri düşünmekle kullandığımız oluyor. Dilimizi tutmada, gözümüzü yönlendirmede yeterince hassas değiliz, değilim. Ama bize verilen bu pahalı cihazları israf etmememizi konuşuyoruz. Konuşunca ağzımız oduna dönüyor o zaman. Anlattığım şeyin zirvesinde olmalıydım, diyorum.

Kırk dakika konuşacaktık, öğrencilerin ilgi ve istekleri ile bu, elli dakikaya uzadı. "Elinizin, ayağınızın, gözünüzün, aklınızın farkında mısınız?" diye sordum çocuklara. At veya deve, bir elmaya bakar; fakat onu bir yiyecek olarak görür. Biz de........

© Risale Haber