Nurları lisede okurken tanımıştık. Tecrübeli abilerden, ilk aldığımız telkinlerden biri de iman hakikatlerinin yanında, lahikalardan da okuyun, şeklindeydi. Biz de bir elimizde Sözler, bir elimizde de Kastamonu Lahikası, okulun kantinine iner; sıra ile bir Sözler'den bir lahikalardan okurduk.

O dönemde okuduğum eski baskı kitaplar hâlâ kütüphanemde mevcuttur. Bunlardan Kastamonu Lahikasının başlarında geçen "Hüsn-ü niyet öyle bir kimyadır ki şişeleri elmaslara çevirir, toprağı altın yapar." cümlesinin altını bir kaç kalemle çizmişimdir. Niyet kelimesinin geçtiği her mevzuyu okurken, bu cümleyi hatırlar ve anlamaya çalışırız.

Üstad, bulunduğumuz bir ortama gelseydi ve bize hitaben "Kırk senelik ömrüm var, bu kırk senelik ömrümün otuz yılını tahsille geçirdim. Bu otuz yıllık tahsilimde dört kelime öğrendim." deseydi, ne kadar merak eder ve dikkat kesilirdik değil mi? İşte bu hususu, Mesnevi Katre'nin Mukaddemesinde üstad açıklıyor."Kırk sene ömrümde otuz sene tahsilimde öğrendiğim kelimelerden biri de niyet."

Niyetin âdi, basit bir meşguliyetini, adetini ibadete çevirebilir. Az bir gayretini, çalışmanı ve teşebbüsünü niyetinle çok yapabilirsin.Bu yönüyle insan, niyetiyle vardır veya sen, niyetin kadarsın, diyebiliriz. Ebed âleminde oraya gönderdiğin çoklar, o çokların içine katabildiğin niyetinle değer kazanacaklar. Yani toprağın altına giren,sen değilsin, niyetlerin. Şan ve şöhreti, duyulmak ve bilinmeyi hedefleyen her duruşun, gayretin silinmeyi netice verir. Bilinmenin yolu, silinmekten geçer. Bu da yüzü daima toprağa bakan niyetle mümkün. Sen silinmekte derinleştikçe, bilineceksin. Yani seni bilen, bilecek unutulmamak üzere hem de. Bir müddet sonra unutulacağın hafızalarda bilinmenin bunun yanında ne kıymeti var ki?

İnsan himmeti, gayreti ile büyür, ulvileşir; değer........

© Risale Haber