Hepimiz yaşam trendinin basamaklarında en üst seviyelere ulaşmayı hedefliyoruz. Doğal olarak bunu nasıl yapacağımız noktasında kafamızda soru işaretleri taşıyoruz. Özellikle kimi zamanlar içimizde bu yükseliş için bize bahsedilmiş olan potansiyellerimiz ve enerjimiz ortaya çıkamadığı için içimizde huzursuzluklara ve sancılara sebep oluyor.

Belki de içinde bulunan o yetenek ya da enerji ortaya çıkmış olsaydı tıpkı barajın engellerini kaldırmamız sonucunda suyun akmasıyla büyük bir enerji ortaya çıkartarak koca şehri aydınlattığı gibi sen de potansiyellerinin çıkmasını engelleyen şeyleri tespit ederek ve aşarak hayatını ve çevreni aydınlatabilirsin.

Elbette bu engeller hepimizin hayatında farklı farklıdır ancak bugün hayatımızda yaşam trendinin en üstlerine çıkabilmemiz için çağımızın ve yaşımızın ortak engellerini konuşacağız. Özellikle de bu engelin en büyüğü olan kendimizi …

İtalyan yazar Andre Gide, kıyıyı gözden kaybetmeye cesaret etmedikçe insan yeni okyanuslar keşfedemez demiştir. Gerçekten de öyle değil mi hatalar ve yanlışları göze almamız bizi geliştirmedi mi?

Hatırlayın çocukken düşmekten korksaydık yürüyemez, hata yapmaktan korksaydık konuşamazdık hep daha faydalı olanı korkmamıza rağmen seçtik çünkü biz gelişmeyi ve ilerlemeyi istedik.

Belki de dünyanın en iyi futbolcusu olma özelliğine sahipsiniz ancak sakatlanmaktan korkmak sizi engelliyor, havada uçmayı siz sağlayacaksınız yükseklik korkusu size izin vermiyor araba kullanıp özgürleşmek istiyorsunuz kaza yapma korkusu size zarar veriyor.

Üstelik yaşadığımız dönemin bizden hep en iyisini ve mükemmelini beklediğini hatırlayacak olursak korkumuzun ne kadar büyük olduğunu daha net görmeye başlıyoruz.

Peki insanın gelişiminin önündeki en büyük korku hangisidir?

Elbette kendimizle yüzleşmemiz, kendi yargımız yani önyargımızdır.

Ailemizi, çevremizi, şehrimizi, ülkemizi ve dünyayı yargılamak ve yönetmek hep ilk tercih edilen yol olma özelliği ile bilinir; ancak ne zaman ki kendimizi değiştirmeye ve yönetmeye niyetlenirsek o zaman hayata ikinci defa doğmuş olacağız.

İnanıyorum şu zorluklar biterse, hayallerime ulaşmak için beklediğim fırsatlar oluşursa o zaman potansiyellerimi keşfetmek hiç de zor olmayacak benim için?

Sen de böyle mi düşünüyorsun?

Acı, onu çekeni mükemmelliğe yöneltir, tıpkı tohumun çürüme içerisinde yeşermesi gibi. Leibniz

Nietzhe öldürmeyen şey bizi güçlendirir derken acıya övgü mü düzüyorlardı yoksa acının potansiyelleri ortaya çıkartmaya büyük bir etkisinin olduğunu mu keşfetmişlerdi?

Gerçek şu ki: Zıtlıkların dünyası içerisinde yaşıyoruz, tohumlar çürümese büyüyemez, Karanlık olmasa aydınlık bilinemez, soğuk olmasa sıcağın kıymeti anlaşılamaz, çeldiriciler ve engeller olmasa sınavlar ve müsabakalardaki birincilerden kimse bahsedemez ve atmaca kendisine musallat olmasaydı serçe kuşu kabiliyetlerini keşfedemezdi.

Aynen öyle de bizler yaşadığımız dünyada tüm gelişimleri zorluklara borçluyuz. Problemler olmasaydı ruhumuz ve aklımız kıymetlenemezdi. Nitekim kutsal kitaplarda anlatılan peygamberlerin hayatlarının zorluklarla ve sıkıntılarla dolu olmasının sebebi hep bundan kaynaklanmaktadır.

Bahçıvan........

© Risale Haber