(Bu makale bir videonun yazıya dökülmüş hali olduğundan sohbet üslubundadır. Okuyucunun bu noktaya dikkat etmesini istirham ederim.)

Kehf suresinin sembolik yönlerini işleyeceğiz. Psikoloji ve rüya ilmi konusunda bilim dünyasında önde gelen kişilerden biri Carl Jung’tur. Jung “4 Arketip” kitabında Kehf suresini incelemiştir. Ashab-ı Kehf, Hz. Hızır ve Hz. Musa, Zülkarneyn kıssalarını inceliyor fakat arada bazı bölümleri göremediği için surede bir kopukluk, bir problem var, diyor. Bu makalede surenin bir bütün olduğunu, ana bir mesajı anlattığını göstererek Jung’un yanıldığını göstermeye çalışacağız ve surenin sembolik yönlerini açmaya gayret edeceğiz.

Surenin ilk başında “Bu Kur’an’da bir eğrilik, bir kopukluk, bütünlüğe aykırı bir durum yoktur” denilmektedir. Sure ilk indiği andan itibaren okuyucuya ve Jung’a cevap vermiştir. Sure Jung’a şunu diyor “Sen beni düzgün ve doğru okumuyorsun veya anlatmak istediğim manayı kavrayamıyorsun.” Kişinin âcizliğini kendisinin mucizeliğini ifade ediyor. Surede işlenen kıssalar şunlardır:

Kehf suresi içindeki kıssalar yukarıda belirttiğimiz kıssalardır. Bütünden baktığımız zaman, surede bir kopukluk yoktur. Sure bir yönüyle kişinin, sembolik yönü itibariyle manevi gelişim aşamalarını ve yolculuğunu anlatıyor.

Mağara, insan kalbinin sembolüdür. Bu kıssa insanın manevi gelişimi için, sosyal hayattan uzaklaşması, kendi iç dünyasına, kalp mağarasına dönmesi gerektiğinin dersini verir. Ehl-i Tasavvuf bu içe dönüşe “Halvet” der. Halvete kapanmayan insan sosyal hayatta Cenab-ı Hakk’ın tecellilerini okuyabilecek bir tevhid algısına çıkamaz. “Halveti olmayanın celveti olmaz.” Öncellikle bunun sağlanması için kişinin kendi özüne dönmesi, kendi içine gömülmesi ve sosyal hayata bir açıdan gözlerini kapaması gerekir. Bunun da anlatımı Ashab-ı Kehf........

© Risale Haber