Kırk senelik ömründe, otuz senelik ilim hayatında dört kelime ile dört kelam öğrendiğini söyleyen Bediüzzaman Hazretleri, dört kelimeden ikisini ‘Niyet ile Nazar’ olarak ifade etmektedir.

Niyet amelin mensubiyetini bildirmekte; nazar bakışın meşruiyetini göstermektedir. Niyetin mensubiyeti kalpte selameti, nazarın meşruiyeti akılda istikameti netice vermektedir. Kalbin selameti ile aklın istikameti, ilm-i hikmetten nasibi ziyadeleştirmektedir. Niyet, nihayete yani ikinci bir hayata (ahirete) yakin ile şekillenmekte, kemale ermektedir.

‘Alak Suresi’ ile başlayan ilahi emirler silsilesi, kâinatın bir kitap gibi okunmasını istemekte, bu okumanın nasıl ve kim adına olmasına dair usul talimini öğretmektedir. Evet Kur’an, mahlukatta tecelli eden esma-i ilahiyenin kıraatını emretmekte, aynı zamanda okumanın nasıl olması gerektiğine dair Kur’ani usülü göstermektedir.

Malikiyetin ve hâkimiyetin nihayetsizliğini gösteren, ilim, irade ve kudret-i rabbaniyeden haber veren kâinat kitabını kıraata dair niyet, kitabın hüsnüne âşık olmayı değil, kâtibinin cemaline iştiyak duymayı, isim ve sıfatları ile irtibat kurmayı netice vermelidir.

Kâinatın maliki Rahman’ın isim ve sıfatlarına intikal yerine, kitabın hüsnüne âşk ve alakadarlık gafleti ve dalaleti intaç etmektedir. Demek........

© Risale Haber