Bu metin, yazarımız Savaşkan İlmak’ın ‘Okullar Değil, Okulların İçindeki Hikâyeler’ adlı kitabından yazarın izniyle ve ‘uyarlanarak’ alıntılanmıştır:

(PEGEM Akademi Yayınları; Haziran-2021, Ankara - ISBN: 978-625-7582-06-3 – 19’uncu hikâye - Sf: 76-80)

Kitapta bunun gibi 33 hikâye daha yer alıyor... *

★★

Okulların yaz tatiline girmesine sadece iki gün kalmışken bir kez daha altını çizmemiz gerekiyor: Eğitim çevresiyle dolayısıyla da öğrencilerle ve öğretmenlerle ilgili çarpıcı hikâyeler sadece okul duvarları içerisinde yaşanmıyor. Bakın bir çevrenize, anlatılanları dinleyin, hak vereceksiniz; iyi okulların duvarları yoktur aslında…

Bazen sınıfların, hatta okul bahçesinin de dışında yaşanan, böyleyken de sanki öğrencileri, öğretmenleri, daha geniş anlamdaysa Milli Eğitimi ilgilendirmiyormuş gibi gözüken ama aslında doğrudan doğruya onların tümünün ve dolayısıyla çocuklu-çocuksuz bütün ailelerinin yaşamlarını etkileyen, hem de çok derinden etkileyen şeyler de oluyor hayatın içinde…

‘Nasıl yani?’ mi dediniz?

Bakın, yine yaşanmış, gerçek bir hikâye...

Okuyunca ne demek istediğimi anlayacaksınız.

★★

Bu defa hikâye Malatya’dan…

Pötürge ilçesinden Malatya’nın; ama hikâyenin bir kahramanı da Bolulu genç bir öğretmen…

Instagram’da harika paylaşımlarını takip ettiğim yazar -bana göre müthiş başarılı hikâye anlatıcısı- İskender Harmancı aktarıyor.

Paylaşımın 2021 yılı anneler gününe denk gelmesi herhalde rastlantı değildir. Niye böyle dediğimi de yazı biterken anlayacaksınız.

Bundan sonrasında söz İskender Harmancı’nın:

“Telefonum çaldı, açtım. Tanımadığım bir bayan:

- Sizi medyadan takip ediyorum. Benim bir hikâyem var. Anlatsam bunu kaleme alır mısınız?

dedi ve hıçkırıklarla ağlayarak anlattı. Gözlerim yaşararak dinledim ve anlattığı gibi de kaleme alıyorum:

- Adım Züleyha… Boluluyum…

Fakir bir ailenin kızı olarak zor şartlarda okudum, öğretmen oldum. İlk tayinim Malatya Pötürge’ye çıktı. Üç yıl bir dağ köyünde görev yaptım. Orada beni hayatımda görmediğim........

© Pusula Gazetesi