Yusuf Akçura’nın “Üç Tarz Siyaset” ile ifade ettiği “Osmanlıcılık”, “İslamcılık”, “Türkçülük” makalesi, Osmanlı siyasal yapısında var olan düşüncenin terminolojik yapısını oluşturmuştur. II. Abdülhamit’in “İslamcılık” fikri toplumda karşılık bulunmasına rağmen, Namık Kemal ile ifadesini bulan “Osmanlıcılık” düşüncesi Osmanlı toprakları içerisindeki azınlıkların sayısının ve çeşidinin fazla olması nedeni ile taraftar bulmasını kolaylaştırmıştır. Bu süreçte en az ilgi gören düşünce “Türkçülük” fikri olmuştur.

Balkan savaşlarında yaşanılan ağır hezimet Osmanlıcılık fikrini, akabinde I. Dünya Savaşında Arabistan bölgesinde Arap İngiliz ilişkileri İslamcılık anlayışını zayıflatmış, bu durum halkın “Türkçülük” fikrine yakınlık duymasını hızlandırmıştır.

Bu dönemlerden sonra Osmanlı yönetim kesimi, Anadolu’ya yönelmiş, devlet için gerekli olan vergi ve askerî gücü Anadolu’dan tedarik etmek zorunda kalmıştır.

Bu şartlar altında 1909 yılında askerlik zorunlu hâle gelmiş, ulus devlet inşası sürecinde Anadolu insanından fedakârlık, itaatkârlık ve sadakat meziyetleri ile bezenmiş, asker- millet anlayışı içinde iyi vatandaş olmaları beklenmiştir.

Türkler, vatan, bayrak, namus, din uğruna yıllarca savaş vermiş, bu manevi değerlerin yıpranmaması, onlara “nâmahrem” eli değmemesi için can vermiştir. Hatta şehit düşmesi hâlinde........

© Pusula Gazetesi