Bir gün olur perdeyi yâr kaldırır

Seyr-i cemal ile seni güldürür

Bir gün olur nazlı nezaket yapar

Bir gün olur cam-ı meyi doldurur

Bir gün olur kahr u sitem cevr eder

Bir gün olur yâr hareme aldırır

Bir gün olur katline ferman eder

Bir gün olur la’li ile kandırır

Bir gün olur darb ile uryan eder

Bir gün olur buseden usandırır…

İçinde; hasreti, umudu, ümitsizliği, çaresizliği, çareyi, beklemeyi, aşkı, hayatı, ölümü ve bütün insanlık hâllerini barındıran bir dize istiyorum, diyenler için yazılmış, haksızlık etmeyelim yürekten damıtı

lmış bir anıt söz.

İhtimaldir ki, ikinci dizeye bizi göndermeyecek bir mıknatısla karşı karşıyayız.

İnsan bütün hayatını ya insan-ı kâmil ya da esfel-i safilin olmak için yaşar.

Bunun; arası, ortası, idare ederi yoktur.

Elbette hedeflediğine ulaşamayabilir.

İnsan-ı kâmil seyr-ü süluk’unun hitamına ermeden vadesi dolabilir ya da aşağıların aşağısı olma yolunda mesafeler kat ederken........

© Pusula Gazetesi