Yıl 1916…

Bölgede Ruslar’ın işgali yaşanıyor.

Nenemin anlattıklarına bakılırsa kıtlık, yokluk, fukaralık insanların belini bükmüş…

İnsanlar kendi arazilerinde ırgatlık yapıyor; boğaz tokluğuna…

Yokluk ve yoksulluk öylesine bellerini bükmüş ki gece kendi ekip biçtikleri tarlalardan ekin çalıyorlar, onu gizlice dövüp un haline getirdikten sonra ekmek yapıyorlar…

1917 yılına gelindiğinde hayatlarına bir umut ışığı doğuyor…

Rusya’da Ekim ihtilali yaşanıyor ve Ruslar çekiliyor…

İnsanlar tam kurtulduk diye sevinirken umutları, sevinçleri kursaklarında kalıyor.

Bölgede Ruslar’ın gidişi ile doğan boşluğu Ermeniler ve çeteleri dolduruyor.

Hem de ne doldurma…

Çevre köylerde masum insanlara saldırıyorlar, mallarını gasp ediyorlar, direnenleri acımadan öldürüyorlar.

Köyler ve sokaklarda terör kol geziyor, ortalık kan gölüne dönüyor…

Önceleri Örtülü’ye pek yanaşamıyorlar ama oraya da giriyor ve Ağagilin Tarla denilen mevkide topladıkları erkekleri kurşuna diziyorlar… (Örtülü, Şenkaya’nın köy iken ismi...)

Ve aynı yere kazdıkları çukurlara öldürdükleri cesetleri atıyorlar...

Böylelikle toplu mezarlar oluşuyor.

Birçok tarihçinin yazdığına göre Doğu Anadolu Bölgesinde ailesinin en az bir ferdini Ermeni Komitacılarının zulmüne kurban vermemiş bir aile bulamazsınız...

Bu gün Iğdır’da, Azerbaycan Hocalı ve diğer yerlerde,........

© Pusula Gazetesi