Mamdani New York Belediye Başkanlığı seçimlerini kazandı.

Müslümanlığı konuşuluyor. Halbuki kimin Müslüman sayılacağını tayin etme yetkisinin kendisinde olduğunu vehmeden müptezellere kalsa, hiç şüphe yok ki , elleri arkasından bağlanıp diz çöktürülerek boynu vurulması gerekir —öyle bir yaşantısı var.

Sosyalistliği konuşuluyor. Eski tüfek sosyalistlerin yargıç olduğu bir halk mahkemesinin önüne getirilirse, sosyalist davaya verdiği hasar yüzünden idama mahkûm edilir —davası beş dakika sürmez.

Mamdani’nin kendine göre Müslümanlığının veya sosyalistliğinin önemsiz olduğunu iddia etmiyorum. Bundan on yıl önce mesela, “ben Müslüman’ım” veya “ben sosyalistim” diyen biri, ne kadar ve nasıl Müslüman veya sosyalist olduğuna bakılmadan reddedilirdi. Aday bile olamazdı. Bir biçimde aday olsa, yüzde üç filan oy alamazdı. Yani Müslümanlık ve sosyalistlik, New York’ta “seçim kazanmamanın” garantisi gibiydi, başka birçok etiketle birlikte.

Öyle görünüyordu.

Belki de öyle değildi ama biz öyle görüyorduk. Öyle göründüğü için test edilemiyordu, test edilemediğinden de öyle olup olmadığını bilmiyor, öyle olduğunu varsaymayı sürdürüyorduk.

Yani?

Ya dünya son derece yüksek bir hızla değişti veya biz dünyanın bizim zannettiğimiz gibi olmadığına dair bir güçlü bir delil elde ettik.

Mamdani —özellikle de New Yorklular— Mamdani’nin seçilmesini bir “başlangıç” yapabilirlerse ne iyi. Eğer bu galibiyetin zafer sarhoşluğundan kurtulamazlarsa, lig sonunda hep birlikte müthiş bir hayal kırıklığı yaşarız. Hep birlikte, yani Mamdani, New Yorklular, Amerikalılar, Batılılar ve dünya. Mamdani’ye ve onun kişiliğinde kristalize olan faktörlere sempati duyan duymayan herkesi kastediyorum. Yeni ve başka bir dünyanın mümkün olduğuna inanmasa bile yeni bir dünyanın kuruluşundan faydalanacak olan herkesi…

Kendi hesabıma Mamdani’ye veya New Yorklulara fazla güvenmiyorum. Trump’a ve eski dünyanın bekçilerine güveniyorum. Öyle salakça şeyler yapacaklar ki, Mamdani’nin başarısızlıkları “Mamdani’nin başarısızlıkları” olarak görülmeyecek diye ümit ediyorum.

Doğan Gürpınar’ın —yayınlanmadan önce kendisinin bile şöyle bir editör gözüyle okumadığı anlaşılan—........

© Politik•a•politik